Z wczesnych parzystokopytnych wywodzą się walenie (Cetacea), ssaki najpełniej przystosowane do życia w morzu. Ich przednie kończyny są przekształcone w płetwy, a tylne zanikły. Głównym narządem napędowym stała się pozioma płetwa na ogonie (kręgosłup ssaków, jest przystosowany do wygięć w pionie, a nie na boki jak u ryb, które mają pionową płetwę ogonową). Walenie dzielą się na zębowce: morświny, delfiny, kaszaloty, orki oraz fiszbinowce, do których należy na przykład płetwal błękitny (największe zwierzę na Ziemi). Zębowce mają jednakowe stożkowate zęby (prawalenie miały zęby zróżnicowane jak inne ssaki). Fiszbinowce zamiast zębów mają zwisające z podniebienia postrzępione rogowe płyty, za pomocą których odcedzają z wody plankton, na przykład kryla.