Także nadmiar czynników środowiskowych (dwutlenku węgla, tlenu, zasolenia, temperatury, a nawet wilgotności) wpływa ograniczająco na aktywność życiową organizmów. Wyobraźmy sobie, że kiełki ziemniaków trzymanych w piwnicy oświetlimy bardzo silnym światłem. Skutek będzie taki, że zamiast pobudzić je do rozwoju, spowodujemy uszkodzenia aparatu fotosyntetycznego i całe fragmenty liści zaczną obumierać (zjawisko solaryzacji). Czynnikiem ograniczającym jest tu nadmiar światła. W podobnej sytuacji znajdzie się człowiek przebywający w atmosferze czysto tlenowej (szczególnie, jeśli podniesiemy nieco ciśnienie). Najogólniej mówiąc, będzie miał kłopoty z oddychaniem i może stracić przytomność. Limitujący wpływ zarówno niedoboru, jak i nadmiaru różnych czynników po raz pierwszy wykazał Victor Ernest Shelford (zasada tolerancji Shelforda).
Roślina mająca największe liście dorastające do 20 metrów długości to palma Raphia farinifera (Raphia ruffia), która rośnie na wyspach Oceanu Indyjskiego.