1. Cnota jest dobrem bezwzględnym
"Cnota" rozumiana była przez Greków jako tężyzna, dzielność, sprawność w spełnianiu zawodowych czynności, jako zaleta względna, różna dla mężczyzny, dla kobiet, młodzieńców i dojrzałych mężów.
Sokrates wystąpił przeciw temu relatywizmowi, wskazując zalety, które są zaletami zawsze
i wszędzie, są nimi sprawiedliwość, odwaga czy panowanie nad sobą. Wytworzył nowe pojęcie cnoty, wyodrębniając spośród zalet człowieka zalety moralne.
W opozycji do relatywizmu sofistów Sokrates kładł nacisk, na powszechność praw moralnych. Wszystko co ludzie dotąd uważali za dobro - zdrowie, bogactwo, sława – często w skutkach okazuje się złe, dlatego człowiek powinien dążyć do dobra najwyższego, nie licząc się
z niczym. Dla dóbr moralnych należy poświęcić dobra niższe.
"Czyż nie wstydzisz się dbać o pieniądze, sławę, zaszczyty, a nie o rozum, prawdę i o to, by dusza stała się najlepsza?"
