Endodontium – jednostka strukturalno-funkcjonalna obejmująca miazgę zęba i zębinę . Zarówno miazga jak i zębina rozwijają się z brodawki zębowej (papilla dentis). Mają one na siebie nawzajem duży wpływ, a mianowicie miazga pełni funkcję odżywczą w stosunku do zębiny natomiast zębina barierę ochronną dla miazgi. ^[1]

Funkcje endodontium

• Odżywianie zęba – poprzez bardzo dobrze rozwiniętą sieć naczyń krwionośnych w miazdze
• Funkcja czuciowa – przebiegające w kanalikach zębiny włókna odontoblastów są receptorami czuciowymi, które przekazują bodźce do miazgi zęba ; drugą drogą są włókna nerwowe oplatające wypustki odontoblastów w kanalikach zębiny ; przyjmuje się także, że nadwrażliwość zębiny powoduje przepływ płynu tkankowego w jej kanalikach, co zaburza równowagę jonową w okolicy zakończeń nerwowych i zwiększa ich pobudliwość
• Tworzenie zębiny – w wyniku działania komórek zębinotwórczych (odontoblastów) powstaje zębina pierwotna (w trakcie rozwoju zęba) i wtórna (w trakcie całego życia po ukończeniu rozwoju)
• Funkcja obronna – zdrowa miazga stanowi barierę chroniącą przed wniknięciem drobnoustrojów do organizmu; zębina otacza miazgę ze wszystkich stron i chroni ją przed wpływem czynników zewnętrznych; pod wpływem czynników patologicznych działających na obnażoną zębinę ( próchnica , ubytki pochodzenia niepróchnicowego) odontoblasty wytwarzają zębinę obronną (wtórną patologiczną - od strony miazgi), a także wskutek zamknięcia kanalików zębiny powstaje zębina sklerotyczna (pomiędzy ubytkiem, a miazgą zęba ); natomiast tzw. zębina reparacyjna jest wytwarzana przez miazgę w wyniku działania preparatów odontotropowych w miejscu odsłonięcia miazgi

Przypisy