Enterobakterie – monotypowy rząd (Enterobacteriales) i rodzina (Enterobacteriaceae) Gram-ujemnych
bakterii
jelitowych o kształcie pałeczek, niesporulujące, fermentujące glukozę i tworzące kwas.
Są to dość duże komórki bakteryjne, urzęsione, niektóre szczepy są otoczkowe. Są względnymi beztlenowcami. Hoduje się je na prostych podłożach w warunkach normalnej atmosfery. Różnicuje się je poprzez posiew szeregu izolacyjnego, wykrywając poszczególne zdolności jak:
Posiadają rzęski, dzięki którym mogą się poruszać – wyjątek stanowi Klebsiella i Shigella, które nie mają zdolności ruchu. Posiadają antygenty somatyczne: – rzęskowe (H), otoczkowe (K), somatyczne (O) i fimbriowe.
Większość bakterii Gram-ujemnych wykrywanych w tlenowych hodowlach stolca należy do rodziny Enterobacterioceae. Większość Enterobacteioceae stanowią wszechobecne, niechorobotwórcze bakterie, które występują w dużych ilościach w jelicie grubym człowieka, ale mogą znajdować się na skórze i w ustnej części gardła oraz w wodzie. Większość to
drobnoustroje oportunistyczne
, zakażające chorych lub osoby osłabione – związane z zakażeniami przyrannymi, zakażeniami układu moczowego,
posocznicą
, wtórnymi zapaleniami płuc, a także zakażeniami szpitalnymi.
Podział
Obecnie najważniejszym kryterium podziału bakterii jest podobieństwo genetyczne. Bakterie sklasyfikowane jako Enterobacteriaceae mają podobne cechy strukturalne, antygenowe i genetyczne. Większość Enteobacteriaceae należy do fizjologicznej flory jelitowej lub powoduje choroby przewodu pokarmowego, ale niektóre bakterie z tej rodziny występują w środowisku i tylko wyjątkowo mogą być czynnikami chorobotwórczymi dla przewodu pokarmowego. Należą tu między innymi:
Wymiana genetyczna
Bakterie Gram-ujemne mogą koniugować i wymieniać informację genetyczną. Enterobacterioceae szczególnie często wymieniają informację między sobą przez
koniugację
i wymianę
plazmidów
, ale także przez
transdukcję
.