Folkloryzm – wybieranie elementów pochodzących z folkloru ludowego i cytowanie ich w oderwanym od pierwotnych znaczeń kontekście. Jako jeden z pierwszych termin ten zaproponował Józef Burszta w celu oddzielenia kategorii folkloru od folkloryzmu.

Za czasów PRL-u filozofia folkloryzmu zaowocowała np. stworzeniem Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca "Mazowsze" , Zespółu Pieśni i Tańca "Śląsk" czy Zespołem Pieśni i Tańca "Rzeszowiacy" , wykorzystujących jedynie elementy kultury ludowej.

Inaczej, folkloryzm to styl kultury popularnej i masowej , opierający się na twórczej adaptacji, przekazywaniu i naśladownictwie elementów folkloru przez osoby nie związane z daną tradycją kulturową; powstanie folkloryzmu wiąże się z pojawieniem się (1. poł. XIX w.) ideologii ludowości, uznającej folklor za istotną wartość estetyczną i ważny element kształtowania postaw nacjonalistycznych ; obecność fokloryzmu wiąże się głównie z modą "na ludowość" w kulturze popularnej , m.in. w muzyce (np. komercyjne sukcesy Gorana Bregovicia , Kayah , zespołów De Press i Brathanki ), architekturze , plastyce , rzemiośle artystycznym, dekoratorstwie wnętrz; folkloryzm przybiera także oficjalne, zinstytucjonalizowane formy, często inspirowane lub wspierane przez państwo, np. w Polsce CPLiA, Stowarzyszenie Twórców Ludowych, zespoły "Mazowsze" i "Śląsk", festiwale kultury ludowej, uroczystości dożynkowe .