Georges Jean Raymond Pompidou (ur.
5 lipca
1911
w
Montboudif
, zm.
2 kwietnia
1974
w
Paryżu
) – francuski polityk,
premier Francji
w latach
1962
-
1968
oraz
prezydent Francji
w latach
1969
-
1974
.
Był współpracownikiem prezydenta
Charles'a de Gaulle'a
, w
1944
jako członek sztabu, w latach
1958
-
1959
jako dyrektor jego gabinetu. Był działaczem Unii Demokratów na Rzecz V Republiki. W latach
1946
-
1954
pełnił funkcję członka Rady Państwa, od 1954 r. pracował jako dyrektor generalny w banku Rotschilda, w latach 1959-1962 był członkiem Rady Konstytucyjnej, w 1962 de Gaulle mianował go premierem – do 1968 r. tworzył pięć kolejnych rządów.
Rola Pompidou w państwie francuskim wzrosła szczególnie w okresie zamieszek i strajków w 1968 r. Po zdymisjonowaniu go przez de Gaulle'a (pozostał, według słów generała, "w rezerwie Republiki"), a następnie po rezygnacji de Gaulle'a z prezydentury Pompidou został
16 czerwca
1969 r. wybrany prezydentem kraju, z silnym poparciem partii gaullistowskiej, uzyskując ponad 58% głosów. Rozpoczął reformy ekonomiczne, dewaluując franka i wprowadzając okresowe zamrożenie cen. W polityce zagranicznej przystąpił do naprawiania stosunków z zagranicą, odrzucając przede wszystkim prowadzoną przez de Gaulle'a polityką sprzeciwu wobec wejścia Wielkiej Brytanii do EWG. Pomimo pogłosek o ciężkiej chorobie pozostawał na stanowisku aż do 1974 r., kiedy to zmarł na raka (
makroglobulinemia Waldenströma
).
Georges Pompidou jest też autorem antologii poezji francuskiej.
Od
1935
Georges Pompidou był mężem
Claude
.
