Grób Janusza Przedpełskiego na warszawskim Cmentarzu Komunalnym d. Wojskowym na Powązkach

Janusz Przedpełski (ur. 9 września 1926 w Sochaczewie , zm. w nocy z 27 na 28 sierpnia 2008 we wsi Krze Duże ) – polski działacz sportowy , wieloletni prezes Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów.

Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej , uczestniczył w powstaniu warszawskim , za co otrzymał Warszawski Krzyż Powstańczy , był również więźniem niemieckiego obozu jenieckiego . Po wyzwoleniu powrócił do kraju i osiadł w Elblągu , w 1949 r. ukończył liceum ekonomiczne , zdając maturę . Z braku miejsc nie dostał się na studia rolnicze, dlatego kilka następnych lat spędził na Mazurach , gdzie był nauczycielem w wiejskiej szkole. W okresie tym ukończył również liceum pedagogiczne w Lidzbarku Warmińskim , po raz drugi zdając maturę.

W połowie 1954 r. przeprowadził się do Warszawy , gdzie rozpoczął pracę w Radzie Wojewódzkiej LZS . Zainteresował się wówczas sportami siłowymi: zapasami i przede wszystkim podnoszeniem ciężarów , w 1955 r. zdobył tytuł instruktora tego sportu. Dzięki znajomości z prekursorem podnoszenia ciężarów w powojennej Polsce, Czesławem Borejszą, rozpoczął pracę w strukturach Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, w 1957 r. otrzymał stanowisko wiceprezesa do spraw organizacyjno-sportowych. W tym samym roku był współorganizatorem pierwszych w Polsce zawodów rangi mistrzostw Europy (rozegranych w Katowicach ), po zawodach został mianowany sędzią klasy międzynarodowej. Dwa lata później był już prezesem PZPC. W tamtym okresie ukończył również studia na warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego , zdobywając tytuł magistra wychowania fizycznego (specjalizacja pedagogika i podnoszenie ciężarów).

W kolejnych latach udzielał się jako działacz sportowy i sędzia, zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. W 1964 r. został wybrany do Komisji Technicznej Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów (IWF), w której pracował przez 12 lat. Od 1976 r. pracował w Komitecie Wykonawczym, a w latach 1980–1984 był wiceprezesem IWF. W 1995 r. został mianowany członkiem "Galerii Sławy IWF", a w marcu 2005 r. otrzymał tytuł Honorowego Wiceprezydenta Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów i został wyróżniony Złotym Medalem 100-lecia IWF. W 1969 r. był także jednym z głównych założycieli Europejskiej Federacji Podnoszenia Ciężarów (EWF), której był prezesem do 1983 r., jak również pomysłodawcą rozgrywania mistrzostw świata i Europy w kategorii juniorów. Jako sędzia uczestniczył dwunastokrotnie w igrzyskach olimpijskich, czterokrotnie jako arbiter (1960, 1964, 1968, 1972), a pomiędzy 1976 a 2004 r. – jako członek międzynarodowego jury. Od 1957 r. uczestniczył w niemalże wszystkich mistrzostwach świata bądź Europy, pełniąc funkcję sędziego lub zasiadając w jury. Był również organizatorem ponad dwudziestu imprez rangi mistrzostw świata i Europy.

Za swoje osiągnięcia odznaczony został m.in. Orderami Odrodzenia Polski – Kawalerskim, Oficerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą, jak również Orderem Olimpijskim, który otrzymał od Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego .

2 sierpnia 2006 r. Janusz Przedpełski ogłosił rezygnację ze stanowiska prezesa PZPC, kończąc tym samym prawie półwieczne (1959–2006) piastowanie tego stanowiska, na które wybierany był dwunastokrotnie. W tym czasie polscy ciężarowcy zdobyli łącznie 494 medale w trójboju bądź dwuboju na igrzyskach olimpijskich , mistrzostwach świata i Europy we wszystkich kategoriach wagowych i wiekowych kobiet oraz mężczyzn.

Źródła

• Zmarł były prezes PZPC Janusz Przedpełski ( pol. ) (dostęp 30.08.2008)
• Janusz Przedpełski (1926-2008) ( pol. ) (dostęp 30.08.2008)