Koń małopolski -
konie
półkrwi
angloarabskiej
i
arabskiej
hodowane w
Małopolsce
, nieco mniejsze i lżejsze od
koni wielkopolskich
, wzrostu ponad 150 cm, urodziwe, o suchej budowie, doskonałym ruchu, dobrze wykorzystujące paszę, wytrwałe i dzielne w pracy.
Rasa ta jest oznaczana jest przez hodowców za pomocą symbolu m. X0. Jest to ogólne określenie dla koni półkrwi angloarabskiej chowanych w południowej i południowo-wschodniej części Polski. Konie małopolskie wywodzą się swymi liniami żeńskimi od miejscowych, prymitywnych koników polskich, dlatego też ze wszystkich odmian koni gorącokrwistych hodowanych w Polsce, konie te mają najsilniej wyrażone cechy przekazywane im przez
konika polskiego
: płodność i plenność, długowieczność, dobre wykorzystanie paszy i niewybredność, odporność na choroby i trudne warunki bytu oraz wytrzymałość w pracy.
Koń małopolski w
XVII
i
XVIII
wieku został uszlachetniony dzięki dolewce krwi ogierów wschodnich: koni perskich, turkmeńskich,
kabardyńskich
,
arabskich
itp. Szczególne znaczenie ma domieszka krwi koni arabskich. W połowie
XIX
wieku zaczęły się zaznaczać pewne wpływy
pełnej krwi angielskiej
. W latach 60. XX wieku w Pierwszej Księdze Stadnej rasy małopolskiej znalazły się również
konie kabardyńskie
sprowadzone z
Kaukazu
do stadniny w
Stubnie
.
Rasa małopolska ma cztery odmiany o nieznacznych różnicach: kielecką, lubelską, sądecką i dąbrowsko-tarnowską. Elitarną hodowlę konia małopolskiego, skupiającą najcenniejsze klacze-matki prowadzą stadniny w:
Walewicach
,
Janowie Podlaskim
,
Ochabach
,
Udorzu
,
Kalnikowie
. Na ogół koń małopolski jest mniejszy o ok. 5 cm od konia wielkopolskiego i o 100 kg od niego lżejszy.
Stadnina Koni Michałów
hoduje konie o maści tarantowatej.
Hodowców i miłośników konia małopolskiego zrzesza
Polski Związek Hodowców Koni Małopolskich
.
Linki zewnętrzne