Chyba najlepszym przykładem drapieżcy, który wpływa na zachowanie równowagi ekologicznej, jest lis. Może on porwać młodą sarnę albo królika, ale nie pogardzi myszą leśną, a nawet dżdżownicami. Czasami wspomaga też dietępoziomkami i jagodami. Funkcjonuje wówczas jako roślinożerca. Dla takiego wszechstronnego organizmu załamania się jakiegoś źródła pożywienia nie jest groźne. Gatunki mniej wszechstronne albo żyjące w uboższych biocenozach są w trudniejszej sytuacji (przypadek rysia w Kanadzie). Funkcje regulacyjne organizmów drapieżnych są ważne dla całej biocenozy. Przykładowo, w normalnym niezanieczyszczonym jeziorze jeden z możliwych łańcuchów pokarmowych przedstawia się następująco: sinice samożywne -› dafnie -› leszcze -› szczupaki.
Pchła może cały rok czekać w bezruchu, by na odgłos kroków (ludzkich lub zwierzęcych) natychmiast wyrwać się z odrętwienia i wskoczyć na potencjalnego żywiciela.