W badaniu układu: mucha domowaMusca domestica i pasożytnicza osaNasonia zależności były tak silne, że załamaniu populacji much towarzyszył zawsze (z pewnym opóźnieniem) spadek liczebności populacji osy. Około 9 miesiąca i potem między 16 a 18 miesiącem doszło do niemal zupełnego wyniszczenia populacji żywiciela, a następnie pasożyta. Po dwóch latach współbytowania wybrano partię much i os do dalszej hodowli. Uwagę badaczy szybko zwróciły znacznie mniejsze oscylacje liczebności obu populacji oraz wyraźnie mniejsza rozrodczość pasożyta. Prawdopodobnie doszło do wykształcenia pewnej odporności adaptacyjnej żywiciela. Doświadczenia tego typu pozwalają sądzić, że takie adaptacje zachodzą także w środowisku naturalnym mają swoje odbicie w ewolucji gatunków.