Dopiero w 1892 roku Żeromski podejmuje pierwszą stałą pracę. Zostaje zastępcą bibliotekarza w Muzeum Polskim w Rapperswilu (Szwajcaria). Może teraz zapoznać się z licznymi materiałami i dokumentami poświęconymi dziejom polskiego uchodźstwa. Ma dodatkowo dobry kontakt z najmłodszym pokoleniem emigracyjnym, ludźmi kultury i politykami.
Po powrocie do Polski pracuje w bibliotece ordynacji Zamoyskich w Warszawie. Sytuacja finansowa Żeromskiego stabilizuje się po roku 1904, teraz dopiero pisarz może poświęcić się pracy literackiej, która daje mu utrzymanie.