Kult umarłych
Wiara Egipcjan w
życie pozagrobowe mówiła, że jest ono szczęśliwsze od tego na Ziemi, oraz uważano, że
człowiek składa się z duszy i ciała, które po śmierci żyją nadal w grobie, lecz są
zjednoczone z bogiem. Upowszechnił się
zwyczaj mumifikacji zwłok (proces konserwacji ciała zmarłej osoby w celu zapobiegnięcia rozkładowi), ponieważ wierzono, że
dusza żyje w świecie pozagrobowym do momentu, gdy ciało ulegnie rozkładowi. Do grobów składano różne przedmioty codziennego użytku oraz żywność, co miało służyć zmarłemu w życiu pozagrobowym. Za
grobowce faraonów i najwyższych urzędników służyły początkowo
mastaby, następnie za miejsce pochówków władców posłużyły
piramidy, a mastaby stały się miejscem spoczynku
dostojników i najbogatszych osób w społeczeństwie.