epitetów (np. „w domu rządczyni i pani. (…) Piękna, grzeczna, rozumna. (…) Dziwne były jej gusta i misterne wdzięki, (…) Modna Filis gardziła sercem domatora. (…) (bo Francuzka)”),
opisów jej gestów i zachowania (np. „Odepchnęła starego szafarza Franciszka. Łzy mu w oczach stanęły, jam westchnął. W drzwi wchodzi. >>To nasz ksiądzpleban.<< >>Kłaniam.<< >>Zmarszczył się dobrodziej.<< >>Gdzie sala?<< >>Tu jadamy.<< >>Kto widział tak jadać! Mała izba, czterdziestu nie może tu siadać.<<”).