|
|
Platon
|
Punktem wyjścia dla Epikura było założenie, że szczęście jest największym dobrem, celem - wyjaśnienie, na czym szczęście polega i jak je można osiągnąć.
Szczęście, zdaniem Epikura polega na doznawaniu przyjemności, a nieszczęście na doznawaniu cierpień.
Szczęście (eudajmonię) Grecy rozumieli jako życie możliwie najlepsze, w którym osiągnięta została dostępna człowiekowi doskonałość.
Epikur pojął doskonałość hedonistycznie, jako doznawanie przyjemności. Dał hedonizmowi /doktryna etyczna, według, której rozkosz jest najwyższym dobrem, celem życia i naczelnym motorem ludzkiego postępowania/ oryginalną postać.
