Zasada ta, stanowiła zupełne odwrócenie dotychczasowego poglądu na poznanie. Była zerwaniem z obiektywizmem, poza który starożytność nie wyszła. Dotąd myśl szukająca prawdy, zwracała się ku rzeczom zewnętrznym, teraz została odwrócona i skierowana ku wewnętrznemu życiu poznającego.
To odwrócenie dokonało się w epoce religijnie nastrojonego filozofowania, oddziałało tu chrześcijańskie zobojętnienie na zewnętrzne warunki życia i skoncentrowanie się na życiu wewnętrznym, które wiedzie do zbawienia.
