Cud nad Wisłą

Armii Czerwonej rozkazano zdobyć Warszawę do dnia 12 sierpnia 1920 r., która następnie mniej więcej do tego czasu dotarła do linii Wisły oraz na przedpola stolicy i 13 sierpnia w okolicach Warszawy rozpoczęły się walki, lecz nie przyniosły one bolszewikom zwycięstwa. Znad rzeki Wieprz polskie wojska, dowodzone przez Józefa Piłsudskiego, zaatakowały tyły wroga, a zaciekłe walki toczyły się na linii między Działdowem a Włodawą. Oddziały Piłsudskiego przełamały front wroga, którego wojska zaczęły się wycofywać. Polacy zaczęli powoli odzyskiwać utracone wcześniej tereny, a pod koniec września nad Niemnem rozegrała się ostatnia wielka bitwa. Walka warszawska (nazwana cudem nad Wisłą) rozegrana 13-25 sierpnia 1920 r. uratowała Polskę i Europę przed potopem komunizmu, a Lenin i jego przedstawiciele, np.: Dzierżyński i Marchlewski, nie byli już w stanie realizować planów tworzenia Polskiej Republiki Radzieckiej i szerzenia komunizmu dalej na zachód.