W Polsce było wielu zwolenników reform, lecz ich przeprowadzenie nie było możliwe, ponieważ w wewnętrzne sprawy polskie wtrącała się Rosja. Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych XVIII w., gdy Rosja prowadziła wojnę z Turcją, ingerencja w sprawy polskie była utrudniona. Katarzyna II wyraziła zgodę na sejm skonfederowany, na którym decyzje były podejmowane większością głosów. Marszałkiem sejmu został Stanisław Małachowski. Obrady zaczęto w październiku 1788 r. Uchwalono wówczas zwiększenie armii do 100 tys. żołnierzy, ale z powodu braku funduszy zmniejszono liczebność wojska do 65 tys. żołnierzy.