Kolejny etap ewolucji, który przypada na lata 70 i 80 polegał na wprowadzeniu form globalnej koordynacji w odniesieniu do niektórych funkcji krajowych filii przedsiębiorstwa. Globalny charakter tej koordynacji wynikał z uwzględnienia światowych trendów i uwarunkowań w danej dziedzinie oraz podporządkowania jej strategicznym celom ekspansji na rynki światowe.
Współczesnymi granicami organizacji stają się technologie, a nie struktury i biurokratyczne procedury. Mamy więc do czynienia z procesem przekształcenia wielkich przedsiębiorstw, koncentrujących u siebie wszystkie potrzebne i procesy produkcyjne i usługowe w zbiory tymczasowych, niewielkich i maksymalnie elastycznych zespołów wchodzących w rozmaite układy kooperacyjne w światowym otoczeniu. Powoduje to zacieranie się granic między przedsiębiorstwami, których rozmaite części i zasoby uczestniczą w realizacji wspólnych przedsięwzięć o bardzo zróżnicowanym czasie trwania.
