W związku z redukcją liści funkcje
asymilacyjne skrzypowych wypełniają
łodygi.
Pędy mają w środku liczne kanały powietrzne i dodatkowo wzmocnione są pasmami
tkanki wzmacniającej o ściankach
komórek wysyconych
krzemionką (
SiO2), co nadaje im znaczną sztywność. Liście zarodnionośne skrzypów (
sporofile) wyraźnie różnią się od zwykłych liści płonnych. Zebrane, jak u
widłaków, w kłos zarodnionośny –
strobil – mają postać płaskich tarczek, pod którymi znajduje się kilka lub kilkanaście
zarodni. Niektóre skrzypy (jak np. powszechnie znany
skrzyp polny) wytwarzają pędy zarodnionośne i płonne. Te pierwsze pojawiają się wiosną, są brunatne, nie mają odgałęzień bocznych, za to dźwigają na szczycie okazały kłos podobny do
szyszki, utworzony przez sporofile. Pędy letnie, czyli asymilacyjne (
wegetacyjne) są zielone i rozgałęzione. Przedrośle u skrzypowych jest małe, płatowate i zielone. Jest ono dwupienne (zawiera osobniki męskie i żeńskie).
