Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną. Kos
KosKos (Turdus merula) – średniej wielkości ptak częściowo wędrowny z rodziny drozdowatych. WystępowanieZamieszkuje prawie całą
Europę
, dużą część środkowej, południowej i wschodniej
Azji
oraz północno-zachodnią
Afrykę
.
Introdukowany
w
Australii
,
Nowej Zelandii
i okolicznych wyspach. Europejskie leśne ptaki (poza osobnikami z miast) pochodzące z północnej i wschodniej Europy zimują na południowym-zachodzie Europy w rejonie śródziemnomorskim, azjatyckie – na południe od lęgowisk. Miejskie kosy odlatują tylko sporadycznie, zwykle wybrane samice i tegoroczne, młode ptaki. Przeloty w marcu i kwietniu oraz październiku i listopadzie. Populacje miejskie są osiadłe, zimą przenoszą się niektóre do lasów. Wyróżnia się 15 podgatunków. - W Polsce rozpowszechniony, średnio liczny ptak lęgowy i przelotny, lokalnie może być liczny. Część ptaków zimuje w polskich miastach, środkowoeuropejskie, synantropijne obecnie, ptaki są częściowo wędrowne i spotkać je można w prawie wszystkich siedliskach od lasów po bezdrzewne centra miast.
Charakterystyka Wygląd zewnętrzny
Samiec
jednolicie, błyszcząco czarny z wyróżniającym się żółtym dziobem z czarnym końcem, jesienią staje się brązowy, starsze osobniki mają dziób pomarańczowy (zwłaszcza wiosną). Podobnego koloru jest obrączka oczna. Pełni on funkcje sygnalizacyjne pomiędzy porozumiewaniem się pomiędzy osobnikami tego samego gatunku. Wokół oka ma nagą żółtą obrączkę, a sama tęczówka jest ciemnobrązowa.
Samica
oliwkowobrązowa z niewyraźnymi brązowymi plamkami na szarym spodzie i rozjaśnieniem na podgardlu, dziób brązowy, na gardzieli różowy odcień. U obu płci nogi ciemnobrązowe. Młode podobne do samicy, ale bardziej brązowe i więcej nakrapiane na spodzie ciała. Mają początkowo ciemny dziób, który żółty staje się dopiero w drugim roku życia. Niedojrzałe samce są matowoczarne. Rozróżnienie zatem płci i wieku w terenie nie przysparza większych problemów. Obie płci mają podobną wielkość. Kosy mają dość długi ogon, w odróżnienie od nieco mniejszego szpaka. Jego lot jest dość zwinny, ale powolny. U odmiany miejskiej barwa piór jest bardziej zmienna. Istnieją także rzadkie białe kosy (
Leucyzm
), brak pigmentu na całym ciele. Najczęstszym odstępstwem od dzikich kosów jest częściowy albinizm samców. Ich ciemne pióra są wymieszane z białymi. Takie ptaki łatwo rzucają się obserwatorom w oczy. W naturalnym środowisko nieprawidłowość w wytwarzaniu barwnika zwróciła by na osobnika uwagę i już w młodości wykluczyłaby go z reprodukcyjnego cyklu (białe kosy nie dożywałyby dorosłości). Warunki panujące w mieście są dużo korzystniejsze - brak zagrożeń zwiększa więc ich przeżywalność. Bardzo rzadko spotyka się jednak całkowitych albinosów. U samic odchylenia w ubarwieniu również się obserwuje, ale osobniki takie przybierają wtedy bardziej ochrową lub szarą barwę. Rozmiary- długość ciała
- ok. 24–27 cm,
- rozpiętość skrzydeł
- ok. 34–40 cm.
Masa ciałaok. 75–110 g GłosAlarmuje krótkim, ostrym "czuk", przy spłoszeniu szybko powtarzanym i przechodzącym w głośny jazgot. Śpiew godowy jest powolny, czysty i głośny. Składa się z melodyjnych fletowych gwizdów podzielonych na wyraźne, zróżnicowane zwrotki "tak tak", "duk duk" i "diks diks" z wplecionymi szorstkimi elementami i gwiżdżącymi strofami. Do śpiewu wplata świergotliwe motywy i naśladownictwa - postarza dźwięki zasłyszane z okolicy, a nawet dzwonki telefonów komórkowych. Najczęściej śpiewa siedząc na wysokim stanowisku jak wysokie drzewo, antena telewizyjna lub dach dużego budynku. Usłyszeć można go już pod koniec lutego, czasem nawet w nocy lub późnym wieczorem w oświetlonym miejscu, np. przydrożną lampą, najczęściej jednak wczesnym rankiem. - Głosy ostrzegające przez napastnikiem z ziemi różnią się od tych, które alarmują o drapieżnikach powietrznych.
ZachowaniePrzebywa głównie na ziemi, poszukując pożywienia wśród liści lub w ziemi. Najczęściej porusza się skacząc. Jest mało płochliwy. ŚrodowiskoWszelkie lasy z bujnym
podszytem
, parki, ogrody i inne obszary z drzewami lub krzewami. Przystosowany do życia wśród krzewów, zwłaszcza liściastych. Pierwotnie był ptakiem leśnym występującym na różnej wysokości w pobliżu brzegów jezior i rzek, podobnie jak
drozd śpiewak
, płochliwym i odlatującym na zimę. Widząc człowieka ostrzegały inne ptaki charakterystycznym krzykiem i szybko skrywały się w niedostępnych, gęstych zaroślach. Część tych "dzikich" populacji nadal żyje w Europie. Od lat 30. XX wieku wykształciła się jednak odmiana ogrodowa (zwana też miejską) – stał się ptakiem często spotykanym w centrach dużych miast, gdzie znajduje skwery, parki, ogródki działkowe, dzielnice willowe i ogrody. Powszechnie zamieszkuje też wsie. Osobniki tej odmiany na zimę pozostają w swoich rejonach lęgowych i mają odrębne zachowania od reszty ptaków – przede wszystkim są mniej płochliwe. Przebywanie blisko siedzib ludzkich spowodowane jest zdobywaniem łatwego pokarmu i pędem wędrowania. Im dalej na wschód tym mniej kosów związanych z człowiekiem, a więcej tych preferujących leśne środowisko. PożywienieKosy preferują drobne bezkręgowce, jak owady lub dżdżownice To ptak wszystkożerny.
Bezkręgowce
- robaki, mięczaki, zwłaszcza
dżdżownice
,
ślimaki
i
owady
, które wygrzebuje ze
ściółki
, opadłych liści lub trawy,
czereśnie
,
truskawki
,
czerwona porzeczka
. Zimą zjada miękkie
owoce
, w tym
jagody
różnych drzew i krzewów (
jarzębiny
,
głogu
, cisu, jemioły,
czarnego bzu
itp.). Populacje miejskie są prawie
wszystkożerne
, w zimie chętnie korzystają z
karmników
. Chętnie jedzą kawałeczki chleba grubo smarowane smalcem. Dieta zwierzęca dominuje wiosną. Żerują wtedy na bezkręgowce na ziemi lub wydziobują dżdżownice spod niej, jak i pomiędzy liśćmi. Poruszają się krótkimi skokami co chwilę przystając aby rozejrzeć się lub wypatrzeć zdobycz. LęgiGniazdo kosa 2 dni po wykluciu W ciągu roku wyprowadza kilka
lęgów
(najczęściej do 3) od końca marca do lipca. Kosy miejskie przystępują do lęgów wcześniej niż leśne toteż gniazdują zwykle 4 razy w sezonie. TokiGodowe piosenki oznaczające terytoria kosów słychać już późną zimą. W tym celu zajmują wysokie miejsca - czubki drzew lub anteny. Wyznaczanie swoich rewirów może mieć brutalny przebieg, a nierzadko dochodzi do prawdziwych walk w trakcie których ptaki mogą się kaleczyć. Tworzone pary są monogamiczne. GniazdoW lesie zazwyczaj nisko w koronie niewielkiego drzewa, przy pniu lub w rozwidleniu gałęzi, na pnączu, zwykle na 2-3 metrach, choć zdarza się nawet na wysokości 50 cm, ale i w krzakach. W mieście, oprócz drzew w parkach, żywopłotach i ogrodach, również w załomach murów i innych miejscach przypominających półdziuple. Gniazdo budowane jest przez samicę z mchu, suchych liści, korzonków, drobnych gałązek i źdźbeł trawy, wzmocnione mieszaniną
próchnicy
, gliny i żwiru. Wyściółkę tej konstrukcji przypominającej czarkę stanowi miękka i sucha trawa. W mieście kosy wykorzystują też znalezione odpadki: kawałki sznurka, papieru, folii. Rzadko gnieździ się bezpośrednio na ziemi. W miastach gniazda nie są często niczym osłonięte, co jest łatwo zauważalnym łupem dla drapieżników (których jednak nie jest wiele w tych warunkach). JajaSamica składa 3–6 wysmukłych jaj (zwykle 6, w powtarzanych lęgach – 4–5). Barwy jaj zmienne – od zielononiebieskich w czerwonobrązowe, liczne i drobne rdzawe plamki, po brązowe. WysiadywanieJaja wysiadywane są przez okres 12–14 dni przez samicę. Średnio co godzinę przylatuje samiec, pozwalając jej na chwilę odpoczynku i zdobycie pożywienia. PisklętaPisklęta, rzekome gniazdowniki, opuszczają gniazdo po 13–14 dniach. Okryte są ciemnoszarym puchem. Przez około 3 tygodnie, do uzyskania samodzielności, są karmione przez samca. Status i ochronaGatunek nie jest globalnie zagrożony wg danych
IUCN
(status LC - least concern). W Polsce jest objęty
ścisłą ochroną gatunkową
[3]. Od dawna zwiększa liczebność, do czego przyczyniły się: zaprzestanie na początku XX wieku odłowów do celów konsumpcyjnych oraz
synantropizacja
, w tym zasiedlanie miast. Jedną z przyczyn może być też
ocieplenie klimatu
- wskazuje na to wzrost liczebności w
Białowieskim Parku Narodowym
, czyli środowisku nieprzekształconym przez człowieka[4]. Kosy są zagrożone drapieżnictwem, zwłaszcza kotów i kun. Z tego powodu notuje się wysoką śmiertelność dorosłych ptaków (samców - ok. 40%, samic - ok. 60%, co wynika z większego narażenia na atak podczas wysiadywania jaj) oraz duże straty w lęgach (ok. 40%). W populacjach miejskich bardziej zagrożone są lęgi, w leśnych - osobniki dorosłe[5]. Z drugiej strony panują różne opinie co do znaczenia miejskich kosów. Człowiekowi wyrządzają bowiem znaczne szkody w sadach i ogrodach obdziobując owoce i wyciągając kiełkujące rośliny z ziemi. Zagęszczenie tych ptaków w ludzkich siedliskach rośnie dużo szybciej niż w naturalnych biotopach, toteż coraz trudniej jest im znaleźć dostateczną ilość pożywienia. To powoduje, że wyjadają szkodliwe dla człowieka bezkręgowce. Inną zaletą jest piękny śpiew kosa rozlegający się pomiędzy betonowymi budowlami. W miastach brakuje innych ptaków, których melodia byłaby przyjemna dla ucha. PodgatunkiGłowa samca kosa z bliska Wyróżnia się następujące podgatunki, które zamieszkują: Pozostałe podgatunki występują w południowej i wschodniej Azji: - T. merula nigropileus
- T. merula bourdilloni
- T. merula kinnisii
- T. merula sowerbyi
- T. merula spencei
Galeria Bibliografia- ↑
Turdus merula
w: Integrated Taxonomic Information System (
ang.
)
- ↑
Turdus merula
. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (
ang.
)
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną
Dz. U. z 2004 r. Nr 220, poz. 2237
- ↑ Tomiałojć L., Stawarczyk T.,
2003
, Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany, PTPP "pro Natura", Wrocław, s. 609
- ↑ Kruszewicz A. G.,
2006
, Ptaki Polski, cz. II. Wróblowe - ptaki śpiewające, MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa, s. 66
- Pavel Vasak: Ptaki leśne. Warszawa: Delta, 1993. .
- Klaus Richarz: Ptaki - Przewodnik. Warszawa: MUZA, 2009. .
Zobacz też
Inne hasła zawierające informacje o "Kos":
Herodot
należało do
doryckiej
heksapolis
, w skład której wchodziły także
Lindos
,
Ialissos
,
Kamejros
,
Kos
i
Knidos
. Mimo doryckiego pochodzenia kolonii językiem tych miast był joński, ...
Łabędź (herb szlachecki)
Kęstowski, Kieyzgayło, Kłopocki, Kołaczko nob. 1555, Komorowski, Konczewicz, Konderewicz, Dunin-Koninski (Kuniński), Kormułt, Kos, Kostrzejowski, Kozicz, Kozielecki, Kozicki, Kozielski, Krat, Krajewski(Krajowski), Kroczowski, Dunin-Krzczonowski, Dunin-Krzesławski, Kudrewicz ...
Krystyna Starczewska
...
Port lotniczy Katowice-Pyrzowice
stóp). Aktualnie jest to najnowocześniejszy tego typu system funkcjonujący na polskich lotniskach. Koszt inwestycji zrealizowanej przez Polską Agencję Żeglugi Powietrznej wyniósł 3 mln zł.Podstawowe ...
Epikur
koloniach ateńskich. Wiadomo na pewno, że w dwóch z nich Mitylenie i LampsaKos założył szkoły filozoficzne. Ok. 306 r. p.n.e. był już na tyle ...
Asklepios
się również w
Księdze Rodzaju
. Ośrodki kultuGłównymi ośrodkami kultu boga był
Pergamon
,
Kos
i
Epidauros
, gdzie co 5 lat obchodzono jego święto. Boga przedstawiano ...
Hipokrates
Popiersie Hipokratesa autorstwa RubensaHipokrates z Kos (
gr.
Ἱπποκράτης; ur. ok.
460 p.n.e.
na wyspie
Kos
, zm. ok. ...
Juliusz Kossak
Juliusz KossakImiona i nazwiskoJuliusz Fortunat KossakData i miejsce urodzenia
29 października
1824
Nowy Wiśnicz
Data i miejsce śmierci
3 ...
Adam Ciołkosz
Adam CiołKoszData i miejsce urodzenia
5 stycznia
1901
Kraków
,
Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci
1 października
...
Historia nauki
V w. p.n.e. przypadają początki naukowej medycyny. Jej twórcą był
Hipokrates z Kos
, który pierwszy uznał, iż choroby mają naturalne, a nie nadnaturalne czy ...
Inne lekcje zawierające informacje o "Kos":
013. Odrodzenie Europy (plansza 5)
Posługiwali się tym samym językiem, byli dobrymi rolnikami (do zbierania płodów używali Kos, znali pług z odkładnicą oraz potrafili nawozić pola), a ...
140b Walki narodowo wyzwoleńcze Polaków w XIX w. (plansza 8)
przyłączył się również obóz białych. Powstańcom brakowało wyszkolenia oraz broni, brakowało nawet Kos, a wielu było uzbrojonych jedynie w drągi (zwanych drągalierami). Walki ustały ...
021b. Życie codzienne w starożytnej Grecji i Rzymie (plansza 10)
...
|