Początek panowania Jagiellonów w Polsce
W 1386 r.
Jagiełło przyjął chrzest (po raz drugi, ponieważ w dzieciństwie został ochrzczony, przez swoją matkę -
ruską księżniczkę - w
Kościele prawosławnym), na którym otrzymał imię Władysław i ożenił się z
Jadwigą Andegaweńską (król
Polski od 1384 r.). Jednak
unia polsko-litewska (związek
Królestwa Polskiego i
Wielkiego Księstwa Litewskiego) miała także przeciwników w postaci
opozycji litewskiej, na czele której stanął
stryjeczny brat Jagiełły –
Witold Kiejstutowicz. Chrzest Litwy odebrał
Krzyżakom powód do ataku na nią oraz sprawił, że istnienie
zakonu straciło sens, bowiem nad
Bałtykiem nie pozostało już żadne państwo do nawrócenia. Tak więc
Krzyżacy zajęli się podsycaniem konfliktu braci stryjecznych, który dałby im powód do przeprowadzenia
interwencji i zaczerpnięcia nowych korzyści. Aby wyeliminować zagrożenie ze strony zakonu krzyżackiego,
Władysław II Jagiełło zdecydował się pogodzić z Witoldem, a wraz z mianowaniem jego wielkim
księciem, Litwa zachowała pewną niezależność.