Halogenki alkilowe wykazują dużą aktywność chemiczną.Na skutek dużej różnicy elektroujemności węgla i fluorowca następuje przesuniecie wspólnej pary elektronowej w kierunku tego drugiego.
Najsilniejsze wiązania tworzy fluor, a najsłabsze jod. Najłatwiej substytucji i eliminacji ulegają jodki a najtrudniej chlorki alkilowe. Fluorki alkilowe wykazują bierność w reakcjach podstawiania i odszczepiania.
Polarność wiązania sprawia, że atom węgla stanowi centrum elektrofilowe a atom fluorowca nukleofilowe. Ponieważ nukleofilowe centra w halogenkach są słabe najbardziej prawdopodobnym zachowaniem jest ich działanie jako czynników elektrofilowych z wykorzystaniem centrów elektrofilowych na atomie węgla.
Najważniejsze reakcje jakim ulegają halogenki alkilowe to: A. Substytucja elektrofilowa, podczas której atakujący nukleofil zastępuje fluorowiec.
