W związkach występuje na +2 i +4 stopniu utlenienia. Pb2+ ma charakter amfoteryczny. W obu formach amfoterycznych tworzy sole trudno rozpuszczalne w wodzie (poza azotanem i octanem).
Ołów na czwartym stopniu utlenienia jest łagodnym utleniaczem.
Na powietrzu błyszcząca powierzchnia matowieje, pokrywając się warstewką tlenku.
Tworzy tlenki: PbO, PbO2, Pb3O4 (minia ołowiana).
W niewielkim stopniu rozpuszcza się w wodzie, przenikając do organizmu wywołuje groźną w skutkach ołowicę.
Reakcje z kwasami
W reakcji z rozcieńczonymi kwasami: solnym i siarkowym ołów nie przechodzi do roztworu, gdyż tworzące się trudno rozpuszczalne sole PbCl2 i PbSO4 pokrywają całkowicie powierzchnię metalu ochronną warstewką chroniącą go przed dalszym działaniem kwasów. Stężony kwas solny może rozpuścić ołów, ponieważ rozpuszcza PbCl2 tworząc aniony kompleksowe:
PbCl2+2HCl→H2[PbCl4].
Podobnie stężony kwas siarkowy rozpuszcza ołów przeprowadzając siarczan ołowiu(II) w rozpuszczalny wodorosiarczan:
PbSO4+H2SO4→Pb(HSO4)2.
Reakcja z HNO3nie polega na wypieraniu wodoru, ponieważ azot na +5 stopniu utlenienia zawarty w HNO3 łatwiej redukuje się niż jon H+: 3Pb+8NHO3→3Pb(NO3)2+2NO+4H2O.