Cewka moczowa ( łac. urethra) – końcowa część układu moczowego wyprowadzająca mocz na zewnątrz. Jest to przewód rozpoczynający się na dnie pęcherza moczowego ujściem wewnętrznym cewki, a kończący ujściem zewnętrznym u mężczyzn na końcu żołędzi prącia , u kobiet na brodawce cewkowej położonej w przedsionku pochwy .

Cewka moczowa męska

Ma ona długość od 15 do 20 cm. Poza funkcją wyprowadzania moczu pełni również funkcję wyprowadzania nasienia . Dzielimy ją na:

1. Część śródścienną – biegnącą w ścianie pęcherza moczowego
2. Część sterczową – przebiegającą przez gruczoł krokowy
3. Część błoniastą – przebijającą przeponę moczowo-płciową
4. Część gąbczastą – biegnącą luźno w kroczu pod spojeniem łonowym przez ciało gąbczaste prącia , uchodzącą fizjologicznie na końcu żołędzi prącia ; w przypadkach wad rozwojowych – spodziectwa – uchodzi na dolnej powierzchni prącia wierzchniactwa – uchodzi na górnej powierzchni prącia

Cewka moczowa żeńska

Jest ona znacznie krótsza od męskiej (długość od 3 do 5 cm) i szersza – co sprawia mniejszy ból przy kamicy nerkowej, gdy kryształki wydostają się cewką na zewnątrz organizmu. Cewkę moczową żeńską dzielimy na:

1. Część śródścienną, biegnącą w ścianie pęcherza moczowego
2. Część miedniczną
3. Część przeponową
4. Część podprzeponową

Biegnie ona równolegle do pochwy , do przodu od niej. Znacznie mniejsza długość cewki moczowej żeńskiej stwarza dogodniejsze warunki rozwoju infekcji wstępującej dróg moczowych w porównaniu z cewką męską.