Chrząstka tarczowata ( łac. cartilago thyroidea) - największa chrząstka budująca krtań i stanowiąca przednie rusztowanie jej górnej części. Jest nieparzysta, składa się z dwóch płytek łączących się w płaszczyźnie pośrodkowej. Z przodu, pomiędzy płytkami, zaznacza się wcięcie tarczowe górne (łac. incisura thyroidea superior), które u mężczyzn tworzy łatwo zauważalne tzw. jabłko Adama . Tylny brzeg każdej z płytek przechodzi u góry w róg górny (łac. cornu superius), u dołu zaś w róg dolny (łac. cornu inferius), biorący udział w połączeniu stawowym z chrząstką pierścieniowatą. Kresa skośna (łac. linea obliqua) dzieli zewnętrzną powierzchnię płytek. Stanowi ona miejsce przyczepu mięśni : mostkowo-tarczowego i tarczowo-gnykowego.

Chrząstkę tarczowatą łączy z kością gnykową wzmocniona więzadłowo błona tarczowo-gnykowa (łac. membrana thyrohyoidea). Z chrząstką pierścieniowatą łączy ją staw pierścienno-tarczowy oraz stożek sprężysty (łac. conus elasticus) wzmocniony więzadłem pierścienno-tarczowym (łac. ligamentum cricothyroideum).

Zobacz też: konikotomia .