 Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.
Franciszek II
Franciszek II - (19 I 1544-5 XII 1560), król Francji od 1559 r., syn Henryka II (1547-1559) i Katarzyny Medycejskiej, z dynastii Walezjuszów. Początkowo był wychowywany przez matkę. W wieku 10 lat, z inicjatywy Diany de Poitiers, kochanki Henryka II, został przeniesiony do Saint-Germain-en-Laye pod Paryżem. Jednocześnie otrzymał własny dwór. W 1558 poślubił Marię Stuart, ale nie mieli potomków. Objął tron, gdy jego ojciec zmarł w 1559 r. w wyniku wypadku podczas turnieju rycerskiego, ale rządy wobec niepełnoletności Franciszka, przejęła jako regentka jego matka – Katarzyna Medycejska. W tym czasie, powstałe za Henryka II, dwa wielkie stronnictwa - katolickie i protestanckie (Hugenoci), nadal walczyły między sobą o władzę polityczną w kraju. Krótkie panowanie Franciszka II zakończyła w 1560 r. śmierć na gruźlicę. Królem Francji został jego młodszy brat Karol IX (1560-1574), a Kararzyna Medycejska znowu została regentką.
Franciszek II - Habsburg (12 II 1768-2 III 1835), casarz rzymsko-niemiecki 1792-1806, król Czech i Węgier 1792-1835, cesarz Austrii (jako Franciszek I) 1804-1835. Syn cesarza Leopolda II i Marii Ludwiki Burbon, księżniczki hiszpańskiej. Ojciec Marii Ludwiki, drugiej żony Napoleona Bonaparte. W przeciwieństwie do swoich poprzedników Franciszek był zadeklarowanym konserwatystą. Z niepokojem obserwował rewolucyjne wydarzenia we Francji 1792 r. Austria wypowiedziała Francji wojnę. Powstała I koalicja antyfrancuska. Jednak letnia kampania nie przyniosła sukcesów. W kolejnych latach to Francuzi odnosili sukcesy. Austria nie brała udziału w II rozbiorze Polski w 1793 r. Franciszek był z tego faktu wielce niezadowolony. W 1795 r. wraz z cesarzową Rosji i królem Prus Franciszek wziął udział w III rozbiorze Polski. W 1799 r. powstała II koalicja antyfrancuska, w skład której weszły Austria, państwa niemieckie, Wielka Brytania, Neapol, Rosja i Turcja. Wojska austriacko-rosyjskie odniosły pewne sukcesy we Włoszech, ale. Rosja wycofała się z wojny po fiasku wyprawy na Zurich. Przyczyniła się do tego niekompetencja austriackich generałów, którzy wyposażyli rosyjskiego dowódcę Suwarowa w niedokładne mapy, w efekcie czego pobłądził w Alpach. W 1800 r. Napoleon zadał Austriakom klęskę pod Marengo i wyrzucił ich z Italii. Owocem rokowań z Francją był podpisany w 1801 r. pokój w Lunéville. W 1803 r. na polecenie Napoleona dokonano zmian w organizacji Rzeszy, likwidując księstwa biskupie i mniejsze miasta, tradycyjnie przyjazne dynastii austriackiej. W 1804 r. Franciszek II, wobec fiaska prób uzyskania od książąt Rzeszy dziedziczności tytułu cesarza rzymskiego, przyjął dziedziczny tytuł cesarza Austrii jako Franciszek I. W ten sposób formalnie powstało Cesarstwo Austriackie, obejmujące wszystkie dziedziczne posiadłości Habsburgów. Przez niecałe dwa lata Franciszek był określany jako "cesarz Niemiec i Austrii" i jako podwójny cesarz, "dwucesarz". Wkrótce potem zawiązano III koalicję antyfrancuską. W 1805 r. austriacka armia zaatakowała Bawarię, ale została wymanewrowana przez Napoleona i skapitulowała pod Ulm. Franciszek musiał uznać królewskie tytuły, przyjęte pod patronatem Napoleona przez władców Bawarii i Wirtembergii i zadowolić się jedynie deklaracją, że nie oznacza to secesji obu krajów z Rzeszy Niemieckiej. W 1805 r. połączone siły austriacko-rosyjskie przegrały bitwę z Francuzami pod Austerlitz. Austria oddała Francji Dalmację, Wenecję, Tyrol i Górną Szwabię. Porażka osłabiła austriacką pozycję w I Rzeszy. W sierpniu 1806 r. powstał Związek Reński, obejmujący większość państw niemieckich, a Franciszek został zmuszony przez zwycięskiego Napoleona do wydania aktu, w którym zrzekał się tytułów cesarza rzymskiego i króla niemieckiego oraz zwalniał stany Rzeszy ze zobowiązań względem Cesarstwa. Był to koniec Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W ten sposób tradycja cesarstwa Franków i protektorat nad Niemcami przechodził w ręce Francuzów. Przez kolejne trzy lata Austria stała przy boku Napoleona. W 1809 r. wybuchła kolejna wojna Austrii z Francją. Zakończyła się ona jeszcze w tym samym roku klęską pod Wagram, która kosztowała Austrię utratę części Galicji, ziem III rozbioru Polski. Terytoria te zostały przyłączone do Księstwa Warszawskiego. Na rzecz samego Napoleona utracił natomiast wybrzeże dalmatyńskie, a Salzburg przypadł Bawarii. W 1810 r. córka Franciszka I Maria Ludwika Austriaczka została nową żoną Napoleona. Odtąd zneutralizowana Austria dostała się w orbitę francuskich wpływów, podobnie jak Prusy w 1807 r. Po klęskach w wojnach napoleońskich ster rządów coraz bardziej przechodził w ręce księcia Metternicha, którego cesarz mianował najpierw ministrem spraw zagranicznych, a potem kanclerzem cesarstwa austriackiego. Ponieważ Metternich uważał, iż godność cesarza rzymskiego byłaby po 1815 r. dla Habsburgów bardziej ciężarem niż źródłem korzyści, pokonanie Napoleona nie przyniosło zjednoczenia Niemiec. Zawiązano jedynie konfederację państw niemieckich – Związek Niemiecki z cesarzem Austrii jako przewodniczącym ex officio. Metternich starał się za to uczynić z Austrii przywódcę Świętego Przymierza i energicznie włączył się w działania tego sojuszu występując z inicjatywami zwoływania kolejnych kongresów. Franciszek zmarł w 1835 r. Jego następcą został jego najstarszy syn, upośledzony umysłowo Ferdynand.
Inne hasła zawierające informacje o "Franciszek II":
XVI wiek
1559Paryż1547-1559Franciszek I (1494-1547), król FrancjiKlaudia de Valois (1499-1524), c. Ludwika XII, króla Francji42
Franciszek II
19 stycznia 1544Fontainebleau5 grudnia 1560Orlean1559-1560Henryk II (1519-1559), król FrancjiKatarzyna Medycejska (1519-1589), ...
1972
...
Grzyby
...
Elegia
...
1749
...
1884
...
Franciszek Clet
...
Stanisław Konarski
...
1986
...
Pałac Ministra Skarbu w Warszawie
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Franciszek II":
132 Okres napoleoński (plansza 4)
...
129 Kultura oświecenia w Polsce (plansza 8)
...
112 Kultura renesansu w Polsce (plansza 11)
...
|
