Gleby brunatnoziemne - powstają w klimacie umiarkowanym, przede wszystkim pod roślinnością lasów liściastych i mieszanych. Powstają z utworów różnego pochodzenia geologicznego i uziarnienia, zasobnych w zasady lub skał kwaśnych (np. zwietrzeliny granitów, gnejsów), a także utworów pyłowych (lessów i utworów lessopodobnych). Odczyn tych gleb jest silnie kwaśny lub kwaśny.
Brunatna barwa gleb pochodzi od związków
żelaza
, brunatnych związków próchniczych oraz kompleksów żelazisto-próchniczno-ilastych, które w postaci cienkich otoczek powlekają ziarna glebowe.
W glebach brunatnych występuje podpowierzchniowy poziom diagnostyczny cambic (Bbr), natomiast w płowych - podpowierzchniowe poziomy luvic (Eet) i argillic (Bt).
Do tego rzędu zaliczane są:
Są one dość żyzne i zasobne w próchnicę - zawartość do 3-4%. Ich odczyn i stopień wysycenia zasadami zależy od typu i rodzaju skały macierzystej oraz ilości opadów. Gleby te występują na wszystkich kontynentach.
Siedliska: grądy wysokie, lasy mieszane nizinne, kwaśne buczyny lub buczyny karpackie.
Zobacz też:
Systematyka gleb
Literatura
- Andrzej Mocek, Stanisław Drzymała, Piotr Maszner 2000, Geneza, analiza i klasyfikacja gleb, Wydawnictwo AR w Poznaniu, .
