Mariusz Lewandowski (ur.
18 maja
1979
w
Legnicy
) –
polski
piłkarz
grający na pozycji środkowego
obrońcy
lub defensywnego
pomocnika
. Obecnie występuje w ukraińskim zespole
PFK Sewastopol
. Jest wychowankiem
Zagłębia Lubin
, w barwach którego debiutował w
polskiej ekstraklasie
i grał w nim w latach 1996-1999. W 2000 roku odszedł do
Groclinu Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski
, a w 2001 roku przeszedł do Szachtara. W 2010 roku został zawodnikiem
PFK Sewastopol
. Najlepszy Piłkarz Roku 2009 w plebiscycie
Tygodnika Piłka Nożna
[1].
20 lutego 2002 roku Lewandowski zadebiutował w
reprezentacji Polski
w wygranym 2:1 towarzyskim spotkaniu z
Wyspami Owczymi
. W 2006 roku został powołany przez selekcjonera
Pawła Janasa
do kadry na
Mistrzostwa Świata w Niemczech
, na których rozegrał dwa spotkania. Z kolei w 2008 roku wystąpił z reprezentacją prowadzoną przez
Leo Beenhakkera
na
Euro 2008
, na którym zagrał we wszystkich trzech grupowych meczach Polaków. Jest członkiem
Klubu Wybitnego Reprezentanta
[2].
Największe sukcesy w karierze Lewandowski osiągał jako gracz Szachtara Donieck. W latach 2002, 2005, 2006, 2008 i 2010 zostawał z nim
mistrzem Ukrainy
. Trzykrotnie zdobywał
Puchar Ukrainy
w latach 2002, 2004 i 2008, a dwukrotnie
Superpuchar Ukrainy
w latach 2005 i 2008. 20 maja 2009 roku wystąpił w finale
Pucharu UEFA
rozegranym na stadionie
Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu
w Stambule. Szachtar wygrał wówczas 2:1 po dogrywce z
Werderem Brema
, a Lewandowski został czwartym Polakiem, który zdobył Puchar UEFA. Został wybrany do jedenastki wszech czasów Szachtara w głosowaniu kibiców[3].
Lewandowski, zarówno w Szachtarze, jak i reprezentacji Polski, jest głównie odpowiedzialny za odbiór piłki, gdy rywale próbują rozpocząć atak. Jest graczem prawonożnym i posiada silny strzał z dystansu. Potrafi przytrzymać i rozegrać piłkę, a jego warunki fizyczne (185 cm wzrostu), sprawiają, że dobrze gra w powietrzu[4][5][6].
Kariera klubowa
Zagłębie Lubin
Lewandowski urodził się w
Legnicy
jako syn Ireny i Michała[4]. W wieku 9 lat rozpoczął treningi w klubie
Zagłębie Lubin
, a następnie trenował w młodzieżowej drużynie, którą prowadził jego ojciec[4]. W wieku 18 lat awansował do kadry pierwszego zespołu, grającego w
ekstraklasie
i prowadzonego przez trenera
Mirosława Dragana
[7]. 15 marca 1997 roku zadebiutował w ekstraklasie w przegranym 0:1 meczu z
Legią Warszawa
, gdy w 46. minucie zmienił Pawła Piotrowskiego[8]. Mecz z Legią był jedynym dla Lewandowskiego w
sezonie 1996/1997
. Z czasem kierownictwo klubu chciało wypożyczyć go do
Chrobrego Głogów
lub
Miedzi Legnica
, jednak na transfer nie zgodził się ojciec zawodnika[4].
W
sezonie 1997/1998
Lewandowski rozegrał 11 spotkań w polskiej lidze, głównie jako dubler Piotra Przerywacza i
Radosława Kałużnego
[9]. W
kolejnym sezonie
zagrał w 21 ligowych spotkaniach[10], a rundę jesienną
sezonu 1999/2000
także rozpoczął w Zagłębiu. Rozegrał 3 spotkania, a w październikowym pojedynku z
Polonią Warszawa
(1:1) strzelił samobójczą bramkę[11]. Ogółem przez 3,5 roku gry w Zagłębiu rozegrał 36 spotkań w polskiej lidze.
Groclin Dyskobolia
W przerwie zimowej
sezonu 1999/2000
Lewandowski przeszedł do
Groclinu Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski
, którego trenerem był wówczas
Janusz Białek
. 5 marca 2000 Lewandowski zadebiutował w barwach Dyskobolii w przegranym 0:1 wyjazdowym meczu z
Pogonią Szczecin
[11]. 10 dni później otrzymał swoją pierwszą czerwoną kartkę w polskiej lidze, w meczu z
Polonią Warszawa
(0:1)[11]. Przez rundę wiosenną Białek wystawiał Lewandowskiego w pierwszym składzie Dyskobolii, a piłkarz występował na środku obrony w parze z
Igorem Koziołem
. W tamtym sezonie rozegrał 14 spotkań dla klubu z Grodziska Wielkopolskiego.
W
sezonie 2000/2001
Lewandowski również był podstawowym zawodnikiem Groclinu i także grał w obronie z Koziołem. 11 listopada 2000 zdobył swojego pierwszego gola w ekstraklasie (z
rzutu karnego
), w zremisowanym 1:1 meczu ze
Śląskiem Wrocław
[12]. W 27. kolejce ligowej w meczu ze
Stomilem Olsztyn
(1:0) strzelił drugiego gola podczas rozgrywek 2000/2001[12], a łącznie w sezonie rozegrał 26 spotkań (wszystkie w pełnym wymiarze czasowym).
Szachtar Donieck
Latem 2000 roku Lewandowski przebywał na wakacjach w Międzyzdrojach, gdy jego menedżer,
Włodzimierz Lubański
, zadzwonił w celu ustalenia transferu do ukraińskiego
Szachtara Donieck
[4]. Z czasem Lewandowski podpisał kontrakt z tym klubem stając się pierwszym polskim piłkarzem w historii
ligi ukraińskiej
[6]. Otrzymał koszulkę z numerem 18. W zespole Szachtara, prowadzonym przez trenera
Wiktora Prokopenkę
, zadebiutował 20 lipca 2001 w wygranym 1:0 domowym spotkaniu z
Polihraftechniką Oleksandria
[14]. Swojego pierwszego gola na Ukrainie Polak zdobył 12 maja 2002 w wygranym 2:0 meczu z
Metałurhiem Mariupol
[14]. W Szachtarze rozegrał 11 spotkań w
sezonie 2001/2002
i głównie był rezerwowym. W przerwie zimowej do Lewandowskiego dołączył rodak i partner z Dyskobolii z sezonu 2000/2001,
Wojciech Kowalewski
,
bramkarz
Legii Warszawa
[15]. Obaj zostali mistrzami Ukrainy (był to pierwszy tytuł mistrzowski w historii Szachtara), a także zdobyli
Puchar Ukrainy
(w wygranym 3:2 finale z
Dynamem Kijów
Lewandowski rozegrał 120 minut)[14].
Jesienią 2002 roku Lewandowski zadebiutował w europejskich pucharach. Jako rezerwowy wystąpił w dwóch meczach eliminacji do
Ligi Mistrzów
z
Club Brugge
(1:1, 1:1 k. 1:4). W
lidze
był jednak podstawowym zawodnikiem rozgrywając 24 mecze i zdobywając 4 gole: z
Tawriją Symferopol
(5:2), z
Obołoniem Kijów
(1:0), ponownie z Tawriją (3:3) i
Arsenałem Kijów
(3:0)[16]. Został wicemistrzem kraju i znów wystąpił w finale krajowego pucharu, tym razem przegranym 1:2 z Dynamem Kijów.
W
sezonie 2003/2004
mistrzostwo Ukrainy drugi raz z rzędu zdobyło kijowskie Dynamo, a Szachtar z Lewandowskim w składzie ponownie był drugi w lidze[17]. Lewandowski wystąpił w 27 spotkaniach strzelając 5 bramek w Wyszczej Lidze: z
Worskłą Połtawa
(4:0),
Wołynią Łuck
(3:1), derbach Doniecka z
Metałurhiem
(2:0), Dynamem Kijów (2:4) i
Zirką Kirowohrad
(3:0)[17]. 30 maja 2004 zdobył z Szachtarem swój drugi Puchar Ukrainy (wystąpił w wygranym 2:0 finale z
Dniprem Dniepropetrowsk
)[17]. 10 lipca 2004 w Odessie Szachtar z Lewandowskim w składzie wystąpił w
Superpucharze Ukrainy
z Dynamem. Polak zdobył gola, w
serii rzutów karnych
wykorzystał swoją "jedenastkę", jednak Szachtar uległ w niej 5:6[17].
Jesienią 2004 roku Lewandowski awansował z Szachtarem do fazy grupowej
Ligi Mistrzów
, a następnie wystąpił także w
Pucharze UEFA
. W rozgrywkach ligowych Szachtar odzyskał mistrzostwo kraju po trzech latach, a Lewandowski zdobył dwie bramki: z Dynamem (2:0) oraz z
Arsenałem Kijów
(1:1). 29 maja 2005 polski gracz wystąpił przez 90 minut finału Pucharu Ukrainy z Dynamem. Szachtar przegrał 0:1, a Lewandowski nie strzelił rzutu karnego - jego strzał obronił bramkarz Dynama,
Ołeksandr Szowkowski
[18].
W
sezonie 2005/2006
Lewandowski strzelił 1 bramkę w lidze, z Tawriją Symferopol (1:1). Na koniec sezonu Szachtar i Dynamo miały na koncie po 75 punktów i do rozstrzygnięcia mistrzostwa potrzebny był dodatkowy mecz[18]. W nim Szachtar wygrał 2:1 (91 minut Lewandowskiego) i został mistrzem kraju[18]. W
sezonie 2006/2007
Lewandowski nie zdobył z Szachtarem żadnego trofeum. Został wicemistrzem kraju i wystąpił w przegranym 1:2 finale ukraińskiego pucharu z Dynamem. Strzelił 4 gole w lidze: z Tawriją (3:0), z
Karpatami Lwów
(4:1), Tawriją (3:1) i z Dynamem (2:2)[19].
W
sezonie 2007/2008
Lewandowski nie zawsze występował w podstawowym składzie i w lidze ukraińskiej rozegrał 18 spotkań. Zdobył w nich jedną bramkę, w zwycięskim meczu 3:0 z
Naftowykiem-Ukrnafta Ochtyrka
[20]. Szachtar czwarty raz w swojej historii został mistrzem kraju, a następnie zdobywał kolejno Puchar Ukrainy (Polak nie wystąpił w wygranym 2:0 finale z Dynamem Kijów) i Superpuchar Ukrainy[20]. Latem 2008 kupnem Lewandowskiego były zainteresowane
Celtic F.C.
,
Everton F.C.
,
Fulham F.C.
i
FC Nantes
, jednak zawodnik zdecydował się pozostać w Szachtarze, głównie ze względu na możliwość występów w Lidze Mistrzów[21]. W
sezonie 2008/2009
Lewandowski z Szachtarem zajął 2. miejsce w lidze[22]. W maju dotarł z drużyną do półfinału ostatniej w historii edycji
Pucharu UEFA
. W 1/2 piłkarze z Doniecka zmierzyli się z Dynamem Kijów i po pierwszym spotkaniu, zremisowanym 1:1, kibice Dynama zaatakowali kamieniami autobus z piłkarzami Szachtara. Jeden z kamieni trafił w szybę na wysokości siedzenia Lewandowskiego, jednak Polak nie odniósł żadnych obrażeń[23]. 20 maja 2009 roku Lewandowski zagrał w pierwszym składzie w finale Pucharu UEFA z
Werderem Brema
. Wystąpił przez pełne 120 minut, a Szachtar wygrał 2:1 po dogrywce. Zawodnik stał się tym samym czwartym polskim piłkarzem po
Andrzeju Buncolu
,
Tomaszu Rząsie
i
Euzebiuszu Smolarku
, który sięgnął po to trofeum[24]. Za triumf w Pucharze UEFA Lewandowski otrzymał od prezesa Szachtara
Rinata Achmetowa
premię w wysokości 400 tysięcy euro[25].
PFK Sewastopol
27 lipca 2010 roku Lewandowski podpisał trzyletni kontrakt z klubem
PFK Sewastopol
[26][27].
Kariera w liczbach
Stan na 29 maja 2009.
Kariera reprezentacyjna
W latach 2000-2001 Lewandowski był członkiem kadry
młodzieżowej reprezentacji Polski U-21
, w której rozegrał 18 meczów i zdobył 2 gole[29]. W
dorosłej reprezentacji Polski
zadebiutował za kadencji selekcjonera
Jerzego Engela
, 10 lutego 2002 roku w wygranym 2:1 towarzyskim spotkaniu z
Wyspami Owczymi
rozegranym na Cyprze[30]. Był to jego jedyny mecz w kadrze Engela i do reprezentacji wrócił po
Mistrzostwach Świata 2002
, gdy selekcjonerem został
Zbigniew Boniek
. Wystąpił w pięciu meczach eliminacji do
Euro 2004
, w tym w trzech, gdy reprezentację prowadził już
Paweł Janas
[30]. Pierwszego gola w kadrze narodowej zdobył 16 listopada 2005 roku w zwycięskim 3:1 towarzyskim spotkaniu z
reprezentacją Estonii
, rozegranym w Ostrowcu Świętokrzyskim[30]
MŚ 2006
W latach 2004-2005 Lewandowski uczestniczył z reprezentacją Polski w eliminacjach do
Mistrzostw Świata w Niemczech
. Wystąpił w dwóch pierwszych spotkaniach z
Irlandią Północną
(3:0)[31] i
Anglią
(1:2)[32] tworząc parę środkowych pomocników z
Sebastianem Milą
. W kolejnych meczach eliminacyjnych został jednak zastąpiony w pierwszym składzie przez
Radosława Sobolewskiego
[33]. Do końca kwalifikacji Lewandowski wystąpił jeszcze tylko w jednym spotkaniu, przegranym w Manchesterze 1:2 z Anglią[34].
15 maja 2006 roku Lewandowski został powołany przez trenera Janasa do 23-osobowej kadry na Mundial w Niemczech[35]. Nie wystąpił w pierwszym meczu tego turnieju z
Ekwadorem
[36], ale zagrał we dwóch kolejnych grupowych spotkaniach "biało-czerwonych": z
Niemcami
(0:1)[37] oraz z
Kostaryką
(2:1)[38]. Reprezentacja Polski zajęła 3. miejsce w swojej grupie i odpadła z mistrzostw świata.
Euro 2008
Po Mundialu w Niemczech selekcjonerem reprezentacji Polski został
Leo Beenhakker
. Od czasu meczu z
Serbią
(1:1) w eliminacjach do
Euro 2008
Lewandowski stał się podstawowym zawodnikiem drużyny narodowej[30]. W meczu kwalifikacyjnym z
Kazachstanem
(1:0) w Ałma-Acie został zmieniony w 30. minucie przez
Przemysława Kaźmierczaka
. Manifestując wściekłość spowodowaną przedwczesną zmianą nie podał ręki Kaźmierczakowi i zamiast na ławkę rezerwowych udał się do szatni[4]. Po meczu Lewandowski przeprosił za swoje zachowanie:
|
Bardzo przepraszam wszystkich kibiców, zawodników i trenerów, że nie podałem ręki schodząc z boiska i poszedłem prosto do szatni. Byłem bardzo zdenerwowany, że musiałem zejść. Z trenerem na pewno to sobie wyjaśnimy. Wygraliśmy, mamy trzy punkty i na pewno cała ta sytuacja schodzi na dalszy plan [39] |
Pomimo tego incydentu Lewandowski wystąpił w kolejnym meczu kwalifikacji z
Portugalią
(2:1), a także w kolejnych spotkaniach eliminacyjnych. Polska po raz pierwszy w historii awansowała do mistrzostw Europy, a dorobek Lewandowskiego w eliminacjach do Euro 2008 to 12 meczów i 1 gol, zdobyty w rewanżowym meczu z Portugalią (2:2) w Lizbonie[30].
28 maja 2008 roku trener Beenhakker ogłosił kadrę Polski na Mistrzostwa Europy w Austrii i Szwajcarii, w której znalazł się Mariusz Lewandowski[40]. Na mistrzostwach piłkarz był podstawowym zawodnikiem polskiej reprezentacji. Rozegrał 3 mecze: z
Niemcami
(0:2), z
Austrią
(1:1) i z
Chorwacją
(0:1), w tym dwa pierwsze w pełnym wymiarze czasowym. Na turnieju tym Lewandowski występował w środku pomocy wraz z
Dariuszem Dudką
[41]. Polska w grupie B zajęła ostatnie miejsce i odpadła z Euro 2008.
Walka o MŚ 2010
Lewandowski był podstawowym zawodnikiem kadry walczącej o awans do
Mistrzostw Świata w RPA
. W meczu z
San Marino
(10:0) strzelił swojego piątego gola w kadrze narodowej[30]. Pod koniec maja 2009 zrezygnował z udziału w sparingach reprezentacji w Republice Południowej Afryki z tamtejszą
reprezentacją
i z
Irakiem
, tłumacząc swoją decyzję powodami osobistymi i popadając tym samym w konflikt z selekcjonerem Leo Beenhakkerem[42]. Po utracie szans na awans z grupy w przedostatnim meczu grupowym z Czechami, Lewandowski wypowiedział się o zbliżającym się spotkaniu ze Słowacją :
|
Jeśli chcą, byśmy zagrali z jeszcze większym charakterem, niż zamierzamy, niech dzwonią do naszej federacji i złożą jakąś ofertę. Może to będzie dodatkowy bodziec dla młodych piłkarzy? [43] |
Mecze i gole w reprezentacji
Wykaz meczów i goli Mariusza Lewandowskiego w
reprezentacji Polski
[30] (stan na październik 2009):
Sukcesy
Sukcesy klubowe
- mistrz
Ukrainy
: 2002, 2005, 2006, 2008, 2010
- wicemistrz
Ukrainy
: 2003, 2004, 2007, 2009
- zdobywca
Pucharu Ukrainy
: 2002, 2004, 2008
- finalista
Pucharu Ukrainy
: 2003, 2007, 2009
- zdobywca
Superpucharu Ukrainy
: 2005, 2008
- finalista
Superpucharu Ukrainy
: 2004, 2006, 2007
- zdobywca
Pucharu UEFA
: 2009
Sukcesy reprezentacyjne
Odznaczenia i wyróżnienia
Życie prywatne
Mariusz Lewandowski jest synem Ireny i Michała; ma siostrę Barbarę. W 2002 roku wziął ślub z Martą, z domu Nocoń, którą poznał w aquaparku w Polkowicach, gdzie zawodnicy Groclinu przebywali na odnowach biologicznych. Z Martą ma dwóch synów: Jakuba (ur. 2005) i Natana (ur. 2008)[4].
Lewandowski ukończył szkołę zawodową jako mechanik samochodowy. Próbował także sił w liceum handlowym, jednak nie zdołał pogodzić edukacji z futbolem[4].
Przypisy
- ↑
Za portalem rp.pl, 13 XII 2009: Informacja o tytule Piłkarza Roku 2009
- ↑
Mariusz Lewandowski w Klubie Wybitnego Reprezentanta
. Gazeta Wyborcza. [dostęp 13 sierpnia 2009].
- ↑
Mariusz Lewandowski
. Drogi na Euro. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7
Mariusz Lewandowski: górnik od czarnej roboty
. Gazeta Wyborcza. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Wygrajmy wreszcie! Wytypuj bohatera meczu Polska - Niemcy
. tvn24. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 6,0 6,1
Mariusz Lewandowski
(
ang.
). Euro 2008. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Zagłębie Lubin - 1996/97 (runda wiosenna)
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Sezon 1996/97
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Zagłębie Lubin - 1997/98 - bilans pełny
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 10,0 10,1
Mariusz Lewandowski - kariera
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 11,0 11,1 11,2
Sezon 1999/00
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 12,0 12,1
Sezon 2000/01
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 14,0 14,1 14,2
Ukraine 2001/02
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Kowalewski, Wojciech
(
ang.
). National Football Teams. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Ukraine 2002/03
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3
Ukraine 2003/04
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 18,0 18,1 18,2
Ukraine 2004/05
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Ukraine 2006/07
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 20,0 20,1
Ukraine 2007/08
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Mariusz Lewandowski: Zatrzymała mnie Liga Mistrzów
. donleo.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Ukraine 2008/09
(
ang.
). rsssf.com. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Lewandowski zaatakowany przez chuliganów
. futbol.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Drużyna Lewandowskiego z Pucharem UEFA
. 90minut.pl, 20 maja 2009. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Zawrotna premia dla "Lewego"
. Sport.interia.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Игор Дуляй и Мариуш Левандовски – игроки ПФК «Севастополь»
(
ros.
).
PFK Sewastopol
, 2010-07-27. [dostęp 2010-07-27].
- ↑
Mariusz Lewandowski w PFK Sewastopol
(
pol.
).
90minut.pl
, 2010-07-27. [dostęp 2010-07-27].
- ↑
Сезонy
(
ukr.
). Я БОЛЕЮ ЗА "ШАХТЁР"!. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Команда: Маріуш Левандовскі
. Oficjalna strona Szachtara Donieck. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑ 30,0 30,1 30,2 30,3 30,4 30,5 30,6
Mariusz Lewandowski
. PZPN. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Irlandia Północna - Polska 0:3
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Polska - Anglia 1:2
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Reprezentacja - wyniki 2004/05
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Anglia - Polska 2:1
. 90minut.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Piłka nożna: Janas powołał na MŚ 2006
. Sport.Pmedia.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Spielbericht Polen - Ecuador 0:2 (0:1)
(
niem.
). Fussballdaten.de. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Spielbericht Deutschland - Polen 1:0 (0:0)
(
niem.
). Fussballdaten.de. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Spielbericht Costa Rica - Polen 1:2 (1:1)
(
niem.
). Fussballdaten.de. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Kazachstan - Polska 0:1 (0:0) [opinie
]. mundialowo.blox.pl. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Beenhakker ogłosił kadrę na Euro 2008
. Sport.pl, 28 maja 2008. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Mariusz Lewandowski 2008
(
niem.
). Fussballdaten.de. [dostęp 23 maja 2009].
- ↑
Leo Beenhakker: Nie wiem, czy jeszcze powołam Lewandowskiego
. Sport.pl, 2 czerwca 2009. [dostęp 2 czerwca 2009].
- ↑
El. MŚ 2010. Mariusz Lewandowski czeka na słoweńską "motywację"
. sport.pl. [dostęp 12 października 2009].
- ↑
Луческу и футболистам присвоили звания «заслуженных» | Футбольный клуб Шахтер (Донецк) | Официальный сайт
- ↑
УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 349/2009 - Офiцiйне представництво Президента України
- ↑
Nagrody Tygodnika Piłka Nożna za 2009 rok rozdane: pilkanozna.pl
Linki zewnętrzne