Sieć telekomunikacyjna to termin prawniczy, którego definicja jest zawarta w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne . Termin ten oznacza systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju.

Sieć telekomunikacyjna to także obiekt techniczny, będący zbiorem węzłów oraz linii telekomunikacyjnych i łączy pomiędzy węzłami. Sieć telekomunikacyjna wykonuje przekazywanie danych , informacji lub wiadomości w celu komunikacji pomiędzy dwoma lub wieloma określonymi punktami.

Przykładami sieci telekomunikacyjnych są:

• publiczna komutowana sieć telefoniczna ( PSTN )
• sieć komputerowa
• Internet
• sieć teleksowa
• cyfrowa sieć z integracją usług ( ISDN )

Ogólnie każda sieć telekomunikacyjna składa się z trzech płaszczyzn (tak nazywanych, gdyż często są one obrazowane jako oddzielne nakładające się na siebie sieci):

• płaszczyzna sterowania jest częścią sieci przenoszącą informacje sterujące (również nazywane sygnalizacją ),
• płaszczyzna użytkowa lub płaszczyzna danych przenosi ruch użytkowników sieci czyli tych, którzy korzystają z jej usług ,
• płaszczyzna zarządzania jest częścią sieci przenoszącą ruch związany z eksploatacją sieci i administrowaniem nią.

Zobacz też

• Sieć publiczna
• Sieć wewnętrzna
• Sieć zarządzania telekomunikacją
• NGN