Skala Fahrenheita – jedna ze skal pomiaru temperatury ( skala termometryczna ) stosowana w niektórych krajach anglosaskich .

Skalę zaproponował Daniel Gabriel Fahrenheit studiując pracę Ole Rømera o jego skali . Po spotkaniu z Rømerem i przeprowadzeniu dyskusji, zaczął prace nad nową skalą.

Na punkt zerowy skali wyznaczył on najniższą temperaturę zimy 1708/1709 zanotowaną w Gdańsku (jego rodzinnym mieście). 100 °F miało być temperaturą jego ciała. Na skutek błędów (miał wtedy stan podgorączkowy ) skala się "przesunęła" i 100 °F oznaczało 37,8 °C^[].

Od 1724 r. definicję zmieniono na:

• 0 °F – temperatura zamarzania mieszaniny wody i lodu z salmiakiem lub solą ,
• 32 °F – temperatura mieszaniny wody i lodu ( temperatura topnienia lodu).

Obecnie skalę Fahrenheita definiuje się przez porównanie ze skalą Celsjusza (32 °F = 0 °C; 212 °F = 100 °C)^[1]. Na termometrze rtęciowym skala Fahrenheita jest liniowa ze względu na stały współczynnik rozszerzalności temperaturowej rtęci .

Przeliczanie:

Obecnie skala Fahrenheita stosowana jest przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych , w innych krajach częściej stosuje się skalę Celsjusza .

Zobacz też

• skala Celsjusza
• skala Kelwina
• skala Rankine'a
• skala Réaumura
• skala Rømera
• skala Newtona
• skala Delisle
• graficzne zestawienie skal temperatur

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Przelicznik temperatur