Bushmaster ACR (wersja prototypowa była znana jako Masada ACWS - Adaptive Combat Weapon System, Adaptacyjny System Uzbrojenia Bojowego) - modułowy i uniwersalny
karabinek automatyczny
zaprojektowany przez firmę Magpul Industries z Erie w stanie
Kolorado
. Konstrukcja została rozwinięta w ciągu czterech miesięcy bez współpracy z rządem. Prototyp został zaprezentowany w
2007
roku na wystawie SHOT Show w
Orlando
w stanie
Floryda
. Prace rozwojowe wciąż są kontynuowane i niezobowiązująca zapowiedziano ich ukończenie na pierwszy kwartał
2008
roku (wówczas ma rozpocząć się sprzedaż karabinka Bushmaster ACR dla cywilnych użytkowników na amerykańskim rynku).
Bushmaster ACR funkcjonuje w oparciu o zasadę wykorzystywania energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie, ryglowanie odbywa się przez obrót siedmioryglowego zamka. Jako rozwinięcie AR-180 (produkowanej na rynek cywilny pochodnej
AR-18
) posiada mechanizm gazowy z krótkim ruchem tłoka i tłoczyskiem, wykorzystywany obecnie w wielu współczesnych konstrukcjach (m.in. w
G36
czy
SCAR
). W konstrukcji karabinka wykorzystano wiele elementów pochodzących z powszechnie dostępnego na amerykańskim rynku karabinka
AR-15
(wytwarzanego pod różnymi nazwami przez różnych producentów), m.in. lufę, czy mechanizm spustowo-uderzeniowy.
Oryginalną cechą Masady jest system szybkiej wymiany lufy wraz z całym systemem gazowym (po demontażu łoża). Dodatkowo, dzięki modułowej budowie, przez zmianę lufy, zespołu zamek-suwadło oraz - w niektórych przypadkach (np. dostosowania do odmiennych magazynków) komory spustowej połączonej z gniazdem magazynka, broń można łatwo dostosować do trzech typów amunicji:
5,56 mm x 45
,
6,8 mm Remington SPC
5,45 x 39 mm
i
7,62 mm x 39 mm
. W 2008 zaprezentowano nową odmianę broni - karabin automatyczny Magpul Massoud strzelający nabojem
7,62 mm x 51
.
W
2008
roku prawa do produkcji tej broni kupił koncern Bushmaster Firearms International. Karabinek produkowany przez ta firmę otrzyma nazwę Bushmaster ACR (Adaptive Combat Rifle) i będzie początkowo produkowany w trzech wersjach różniących się rodzajem kolby[1]
Bibliografia
- Chen Lee. Niespodzianka salonu - Masada. „Raport-wto”. 2006. nr 2. Ss. str. 52-54.
ISSN
1479-270X
.
- Chen Lee, Remigiusz Wilk. Magpul Masada i PDR. „Broń i amunicja”. 2007. nr 4. Ss. str. 18-22.
ISSN
1644-339X
.
Przypisy
- ↑
www.bushmaster.com
(
ang.
). [dostęp 2 lutego 2008].
Linki zewnętrzne
