|
węzeł chłonny
węzeł chłonny (limfatyczny) (łac. nodi lymphatici) – węzły chłonne to licznie występujące struktury leżące na przebiegu naczyń limfatycznych. Główną funkcją węzłów jest filtracja zawartej w niej limfy oraz udział w wytwarzaniu przeciwciał. Likwidując drobnoustroje stanowią ważny element układu immunologicznego.
Węzły chłonne są otoczone torebką łącznotkankową, pod nią zaś znajduje się zatoka brzeżna. W każdym węźle można wyróżnić część wypukłą oraz wklęsłą, nazywaną także wnęką. Chłonka jest doprowadzana od strony wypukłej, odprowadzana zaś z wnęki. Do wnęki wnikają również naczynia odżywcze oraz nerwy biegnące wzdłuż tych naczyń.
Węzły mogą się bardzo różnić między sobą kształtem, wielkością oraz stosunkami poszczególnych stref. Zaobserwowano jednak ogólną tendencję, że węzły powierzchowne mają bardziej rozbudowaną korę, a głębokie rdzeń.
Zrąb węzła stanowi układ beleczek promienistych (beleczek kory) i rdzennych oraz torebka otaczająca węzeł.
Obwodowo w węźle chłonnym leży kora węzła. Poszczególne struktury oddzielone są od siebie beleczkami promienistymi. Wzdłuż nich leżą zatoki promieniste. W korze wyróżnić możemy trzy warstwy:
– warstwa zewnętrzna – z większą ilością limfocytów. W warstwie tej powstają grudki limfatyczne podczas odpowiedzi immunologicznej
– warstwa pośrednia i głęboka – nazywana także łącznie strefą przykorową (parakortkalną) posiada słabiej rozbudowaną tkankę limfatyczną. Ze względu na przewagę limfocytów T obszar ten nazywany jest obszarem grasiczozależnym.
Rdzeń węzła położony jest wewnętrznie do kory. Składa się on z nieregularnie przebiegających beleczek rdzennych, odchodzących od beleczek promienistych kory oraz biegnących wzdłuż nich zatok rdzennych. Trzecią strukturą są sznury rdzenne – tam znajdują się plazmocyty produkujące immunoglobuliny w odpowiedzi na antygeny. Obszar ten nazywany jest strefą grasiczoniezależną.
Przepływ limfy jest podobny dla każdego węzła. Chłonka wnika przez otoczkę, przechodzi do zatoki brzeżnej, następnie poprzez zatoki promieniste, zatoki rdzenne przechodzi do naczyń odprowadzających wychodzących z wnęki. Zazwyczaj naczynia odprowadzające są większe oraz mniej liczne od doprowadzających.
W świetle zatok rdzennych znajdują się włókna kolagenowe i siateczkowe zatrzymujące drobnoustroje. Właśnie tam znajduje się główne miejsce eliminacji patogenów. Zatoki brzeżne i promieniste odgrywają prawdopodobnie większą rolę w prezentacji antygenu plazmocytom, ze względu na liczne komórki dendrytyczne.
Do powiększenia węzłów prowadzi zazwyczaj proces zapalny, tworzący się z węzłach. Wyróżnić możemy trzy postacie morfologiczne węzłów chłonnych podczas odpowiedzi immunologicznej – ostre nieswoiste zapalenie węzłów chłonnych, przewlekłe nieswoiste zapalenie węzłów chłonnych oraz chorobę kociego pazura.
Do największych z węzłów zaliczamy: podżuchwowe, przyuszne, pachowe, pachwinowe. Grupują się w większe skupienia, w pewnych okolicznościach. Budową przypominają gęstą siatkę. Dzięki tej właściwości oraz zdolności żernej (fagocytozie) znajdujących się w węzłach monocytów, oczyszczają limfę z drobnoustrojów i ich toksyn.
Inne hasła zawierające informacje o "węzeł chłonny":
Rak języka
...
Linz
...
Grenoble
...
Brno
...
Diakon
...
Skalny Stół
...
Przełęcz Szklarska (Sudety)
...
Toruń
...
Zaburzenia rytmu serca
...
Wrocław
...
Inne lekcje zawierające informacje o "węzeł chłonny":
Sieci komputerowe - Architektura Internetu, część 2 (plansza 4)
...
Algorytmy sortujące - drzewa binarne, sortowanie przez kopcowanie (plansza 11)
...
Tkanka łączna (plansza 8)
...
|
