Gerace to miejscowość i gmina we
Włoszech
, w regionie
Kalabria
, w prowincji
Reggio di Calabria
.
Wg danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 3 007 osób, 107,4 os./km².
Gerace jest malowniczą osadą, położoną na szczycie skalnego wzgórza, sięgającego 470 m powyżej poziomu morza. Jej nazwa pochodzi od greckiego słowa Ierax (
krogulec
). Legenda głosi, że uciekający w
915
przed
Saracenami
mieszkańcy wybrzeża
Morza Jońskiego
wyprowadzeni zostali na miejsce górujące nad okolicami
Locri
i tam założyli swoje miasto. Istnieją również poglądy, że nazwa miejscowości pochodzi od starobizantyjskiego imienia Aghia Kiriaki (św. Kiriak lub Cyriak), lub od Jerà Akis (święty szczyt).
Według danych archeologicznych teren ten zasiedlony był już od
neolitu
. W X wieku przed naszą erą żyła tu protoitalska ludność miejscowa, zwana Situli, która koło VIII wieku przed naszą erą wymieszała się z osadnikami greckimi z kolonii Locride Opunzia. Nieco później Grecy założyli na wybrzeżu miasto Locri Epizefiri, jednak Gerace pozostało nadal zasiedlone.
Z kolei
Rzymianie
założyli tam obóz wojskowy. Po podboju Włoch przez
Bizancjum
(VI wiek), miasto nazwane Santa Ciriaca zostało centrum administracyjnym, wojskowym i religijnym. W VIII wieku biskup Cristoforo uczestniczył w soborze nicejskim jako biskup Santa Ciriaca. W
986
miasto na krótko zajęli
Saraceni
, po czym powróciło ono pod kontrolę Bizancjum, aż do podboju przez
Normanów
w
1059
. Następnie dostało się pod panowanie
Królestwa Neapolu
. Podczas powstania zwanego nieszporami sycylijskimi, które wybuchło w
1282
, Gerace zostało zajęte przez aragońskiego admirała Rogera Laurię. W
1348
weszło w posiadanie rodziny Caracciolos, a pod koniec XVI w. – rodziny Grimaldi.
Po zniesieniu przez Francuzów feudalizmu w
1806
, miasto zostało siedzibą władz dystryktu. W XIX wieku na wybrzeżu zbudowano nowoczesne miasto, Gerace Marina, do którego przeniesiono wszystkie urzędy publiczne, tak aby zachować piękno starego miasta. Nazwę Gerace Marina zmieniono w
1934
na Locri.
Głównymi atrakcjami dzisiejszego Gerace są szczątki starego zamku normańskiego oraz doskonale zachowane średniowieczne miasto. Posiadało ono niegdyś 128 kościołów, z których dzisiaj najcenniejszymi są: mały kościółek San Giovannello z X w., katedra normańska z XI w., kościół Santa Maria del Mastro z XI w. oraz kościół św. Franciszka z Asyżu (XIII w.)
Piękna katedra jest największą budowlą kultu religijnego w regionie. Ofiarowana Matce Boskiej Wniebowziętej, została poświęcona w
1045
oraz ponownie w
1222
, w obecności Fryderyka II. W ciągu wieków została ona wielokrotnie poddana pracom konserwatorskim, których widoczne ślady pozostawili po sobie Normanowie, nadając jej majestatyczny i surowy wygląd. Obszerne wnętrze bogate jest w dzieła sztuki, przede wszystkim z XVI i XVII wieku. Ołtarz zdobi i dominuje piękna marmurowa rzeźba Matki Boskiej - Madonna, pochodząca z czternastowiecznej szkoły pizańskiej.
Źródła