Zbroja łuskowa – rodzaj
pancerza
wykonanego z dużej liczby łusek wykonanych z
metalu
,
rogu
lub
kości
, naszytych lub w inny sposób przytwierdzonych do podłoża
skórzanego
lub wykonanego z innego mocnego materiału.
Ten rodzaj uzbrojenia obronnego pojawił się przed nową erą w stepach. Na kolumnie cesarza
Trajana
przedstawiono jazdę
Roksolanów
w zbrojach łuskowych. W jednostkach posiłkowych armii rzymskiej pancerz ten stosowano dosyć często.
Przejęty przez
Germanów
nie zaniknął i rozpowszechnił się w Europie około
XI wieku
, jest bardziej elastyczny niż
pancerz lamelkowy
, a zapewnia lepszą ochronę niż
kolczuga
. Specyficzną odmianą tej zbroi jest
karacena
, używana w czasach nowożytnych.
Źródła
Michał Gradowski: Słownik uzbrojenia historycznego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 139. .
Inne hasła zawierające informacje o "Zbroja łuskowa":
Dittifoss to potęzny wodospad w północno-wschodniej Islandii. Moc produkowana przez przepływającą tam wodę wynosi średnio 85 Megawatów. Pozwoliłoby to zasilić w prąd około 200-tysięczne miasto.
