Konflikt w Palestynie ma podłoże etniczne, religijne i terytorialne. Jego początki sięgają pierwszej połowy lat 40 – tych, kiedy doszło do wzrostu napięcia między zamieszkującymi Palestynę Arabami i Żydami. By go rozwiązać, ONZ uchwaliło rezolucję o podziale Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie, czemu zdecydowanie sprzeciwiła się strona arabska.
Gdy w 1948 roku proklamowano państwo Izrael, wybuchła wojna między Izraelem a państwami arabskimi. Żydzi odparli agresję arabską, a wojna
zakończyła się rozejmem. Państwa arabskie nie uznały jednak
Izraela, co było przyczyną kilku następnych wojen.
Najpoważniejsze chyba konsekwencje spowodowała „wojna sześciodniowa” w 1967 roku. W jej wyniku Izraelczycy zajęli Zachodni Brzeg Jordanu i Strefę Gazy. Po bezskutecznych wezwaniach ONZ (250 rezolucji) do opuszczenia tych terenów zbrojne akcje podjęli Palestyńczycy, którzy dążyli do zorganizowania własnego państwa na Zachodnim Brzegu Jordanu i w Strefie Gazy. Główną siłą palestyńską była powołana jeszcze w 1964 roku Organizacja Wyzwolenia Palestyny, na której czele od 1969 roku stał Jaser Arafat.
Roślina mająca największe liście dorastające do 20 metrów długości to palma Raphia farinifera (Raphia ruffia), która rośnie na wyspach Oceanu Indyjskiego.