Stoicy pierwsi użyli terminu "logika", określali ją jako naukę o znaku i o tym, co on oznacza.
Ceniący co prawda tylko to, co służy cnocie, uznawali potrzebę logiki, a zwłaszcza dialektyki:
cnota jest bowiem oparta na wiedzy, mędrzec powinien być więc doskonałym dialektykiem.
I rzeczywiście, cnotliwi mędrcy stoiccy odznaczyli się w dialektyce: wytworzyli nowe teorie spostrzeżeń, pojęć i sądów, prawdy i kryterium, a nawet całą nową teorię logiki formalnej.
