Lekcja: "057. G. Gadamer - hermeneutyka filozoficzna"
G. Gadamer - hermeneutyka filozoficzna
Swoją koncepcję hermeneutyki wyłożył w sposób systematyczny w "Wahrheit und Methode" (Prawda i metoda) z 1960 r., gdzie podjął głęboką i powiązaną z refleksją nad kulturą, krytykę współczesnej świadomości naukowej i filozoficzne. Gadamer przyczynił się do metodologicznego wyodrębnienia tożsamości nauk humanistycznych.
Różnica między prawdą a metodą odzwierciedla różnicę między naukami humanistycznymi a naukami przyrodniczymi. Metodę wiąże Gadamer z naukami przyrodniczymi, a prawdę z naukami humanistycznymi. Różnica nie oznacza oczywiście, że nauki przyrodnicze nie dążą do prawdy, a nauki humanistyczne nie posługują się metodami. Podkreśla jedynie odmienność metod obydwu rodzajów nauk i odmienny sposób uzasadniania prawdy. Prymat nauk przyrodniczych nad humanistycznymi wyraża się w prymacie pewności nad prawdą.
By ukazać odrębność metodologiczną nauk humanistycznych sięgnął do starożytnego znaczenia metody. W tym znaczeniu „metoda” nie jest narzędziem obiektywizacji i władzy nad czymś, nie pozwala osiągnąć pewności, jest raczej obcowaniem z rzeczami, którymi się zajmujemy, uczestnictwem we wspólnym doświadczeniu.
„To znaczenie metody jako wspólnej drogi zakłada z góry, że znajdujemy się już w środku gry i nie przyjmujemy żadnego neutralnego punktu widzenia…”
Jedynym amerykańskim politykiem, który podpisał wszystkie cztery dokumenty kluczowe dla USA, czyli Deklarację Niepodległości, traktat pokojowy z Francją, traktat pokojowy z Wielką Brytanią i Konstytucję był Beniamin Franklin.
