|
|
Gadamer
|
|
Gadamer dokonał wnikliwej analizy pogłębiającego się procesu subiektywizacji doświadczenia sztuki. Dzieło sztuki pojmowane
z "estetycznej perspektywy" stało się tworem oderwanym od ludzkiego życia, w pełni autonomicznym i autotelicznym, a jego funkcja prawdziwościowa przestała się liczyć. Zaproponował inną, nawiązującą do wcześniejszej tradycji, hermeneutyczną koncepcję doświadczenia sztuki, jako procesu, w którym realizują się jej roszczenia prawdziwościowe (aleteiczne i symboliczne).
Spotkanie ze sztuką, nie jest faktem wyizolowanym, lecz przedstawia się jako uwikłane w całość znaczących związków, w jakich doświadczający jej podmiot pozostaje ze światem. Ma ono szczególne znaczenie dla stanu samowiedzy doznającego podmiotu, potrafi bowiem niekiedy gruntownie przeobrazić całą dotychczasowa postać jego samorozumienia, wzbogacić
o nowe momenty poznania, a przez to wpłynąć na sposób jego odniesienia do świata.
