Zbudowana z
aminokwasów cząsteczka białka posiada ładunek elektryczny, który jest wypadkową, występujących w łańcuchach bocznych aminokwasów, dysocjujących się grup
zasadowych i
kwasowych. Ładunek ten pozwala białkom wędrować w polu magnetycznym, co nazywa się zjawiskiem
elektroforezy. Prędkość wędrówki białka zależy od napięcia prądu, rodzaju zastosowanego do badań podłoża (żelu lub bibuły) oraz ładunku, masy i kształtu cząsteczki.
Immunoelektroforeza jest odmianą elektroforezy i polega na wędrówce białek w żelu wysyconym przeciwciałami otrzymanymi z
surowicy krwi zwierzęcia po wstrzyknięciu mu danego białka. W procesie tym, podczas zetknięcia się białka z przeciwciałami, następuje jego wytrącenie, co skutkuje pojawieniem się specyficznego obrazu elektroforetycznego.
