a w większości wyrazów wymawia się je tak, jak polskie "a", np.:
Paris
a, â wym. z większym rozwarciem ust niż przy polskim "a", np.:
bas (
niski),
âge (wiek)
ai w końcówkach czasowników oraz w niektórych wyrazach wymawia się jak
e zamknięte,
czyli jak pisane "é", wymawiamy miękkie "e", którego brzmienie zmierza w kierunku dźwięku "i", np.:
j'ai (ja mam),
je finirai (
skończę)
ai jak polskie "e", np.:
polonais (
polski),
mais (
ale)
ail jak polskie "aj", np.:
travail (
praca),
chandail (
sweter)
au jak
o zamknięte z zaokrąglonymi wargami, czyli "o" dążące do dźwięku "u", np.:
auto
* wyjątki: Paul [pɔl] i mauvais [mɔve]
ay jak polskie "ej", gdy jest przed samogłoską, np.:
essayer (
próbować)
ay jak
e zamknięte + i, gdy jest przed spółgłoską s, np.:
pays (
kraj)
