Od zakończenia II wojny światowej polski handel zagraniczny koncentrował się głównie na wymianie towarowej z krajami socjalistycznymi, zwłaszcza tymi, które należały do Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej.
Od 1949 r., gdy powstała RWPG, aż do początku lat 70-tych XX w., udział państw należących do tej organizacji, w obrotach polskiego handlu zagranicznego sięgał 70-80%, w tym ZSRR – 25 do 35%.
Ożywienie kontaktów gospodarczych z państwami kapitalistycznymi nastąpiło dopiero po normalizacji stosunków z Republiką Federalną Niemiec (w 1970r.). Przejawiało się ono głównie znacznym zwiększeniem ilości towarów importowanych z tych krajów (szczególnie z RFN).
Wieloletnia polityka zamknięcia gospodarczego (autarkii), wpłynęła na obecną sytuację i rolę Polski w światowym handlu. Nowa sytuacja geopolityczna spowodowała poważny kryzys wymiany międzynarodowej. Wyraźny spadek obrotów był przede wszystkim skutkiem rozerwania tradycyjnych więzi gospodarczych Polski z dawnymi państwami socjalistycznymi. Ograniczono do minimum import ze Stanów Zjednoczonych i krajów Europy Zachodniej. Taka polityka państwa przyniosła w drugiej połowie lat 80-tych dodatnie saldo wymiany towarowej, towarzyszyły mu jednak niewielkie obroty handlowe.
