Jadwiga (ur. 8 kwietnia 1408 , zm. 8 grudnia 1431 ) – królewna polska z dynastii Jagiellonów .

Córka Władysława II Jagiełły i jego drugiej żony Anny Cylejskiej . W 1413 r. na zjeździe w Jedlni ze względu na brak męskiego potomstwa jej ojca oficjalnie została ogłoszona dziedziczką tronu polskiego.

Od 1419 r. swatana z Bogusławem IX księciem słupskim i równocześnie, wobec niezdecydowania strony pomorskiej, z Fryderykiem , synem elektora brandenburskiego Fryderyka I Hohenzollerna . W kwietniu 1421 r. doszło do zawarcia układu między Polską a Brandenburgią , na mocy którego miało dojść do ślubu Jadwigi z Fryderykiem, w momencie osiągnięcia przez niego lat sprawnych, tj. około 1427 r. Również w jego wyniku Fryderyk miał przybyć jak najszybciej do Polski, by zapoznawać się z językiem i obyczajami. Jakoż, już 12 kwietnia 1422 młody narzeczony księżniczki przybył do Polski. Wobec tak szybkiego działania strony brandenburskiej, zaktywizowało się ponownie stronnictwo księcia słupskiego w osobach cesarza Zygmunta Luksemburskiego oraz króla Danii , Szwecji i Norwegii Eryka Pomorskiego , kiedy obaj wzięli udział w uroczystościach koronacyjnych czwartej żony ojca Jadwigi – Zofii (Sonki) Holszańskiej .

Wobec urodzenia się jednak synów król Władysław II Jagiełło nie spieszył się z wyborem kandydata. O rękę królewny starał się także na początku lat 30. XV w. dla swego syna Janus, król Cypru , jednak starania te nie zostały uwieńczone sukcesem, bowiem Jadwiga nagle zmarła.

O jej otrucie była oskarżana macocha – Zofia, jednak wydaje się, że królewna zawsze była słabowita i śmierć mogła nastąpić w następstwie jakiejś choroby.

Bibliografia

• Łowmiański H. , Polityka Jagiellonów, Poznań 2006.
• Tęgowski J. , Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań - Wrocław 1999.
• Wdowiszewski Z., Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005.