Sektor gospodarki – w geografii ekonomicznej i niekiedy w makroekonomii ogół działalności gospodarczych podmiotów dostarczających produkty o podobnym charakterze.

Wyróżnia się trzy sektory gospodarki:

1. sektor pierwszy – obejmujący rolnictwo , leśnictwo i rybołówstwo ;
2. sektor drugi – obejmujący przemysł i budownictwo ;
3. sektor trzeci – obejmujący usługi .

Niekiedy wyodrębniany jest jeszcze sektor czwarty – obejmujący zdobywanie, przetwarzanie i dostarczanie informacji .

Teoria rozwoju gospodarczego trzech sektorów

Na takim podziale opiera się stworzona w latach trzydziestych XX wieku teoria trzech sektorów, wyjaśniająca ścieżki rozwoju gospodarczego , jakimi podążają wszystkie gospodarki narodowe^[1]. W myśl tej teorii rozwój ekonomiczny krajów podzielony jest chronologicznie na trzy etapy:

1. Preindustrialny (przedprzemysłowy) – okres, w którym dominuje zatrudnienie i produkcja w sektorze pierwszym, a gospodarka jest słabo rozwinięta. Był on charakterystyczny dla wszystkich krajów aż do przemian rewolucji przemysłowej , kiedy nagły rozwój gospodarki w Wielkiej Brytanii , a następnie pozostałych krajach Europy Zachodniej i USA doprowadził do zmiany struktury gospodarczej i zwiększenia zatrudnienia w przemyśle. Obecnie na tym etapie rozwoju znajduje się duża liczba gospodarek krajów środkowej Afryki;
2. Industrialny (przemysłowy) – okres, w którym dominuje zatrudnienie i produkcja w sektorze drugim. Natomiast sektor pierwszy charakteryzuje się zwiększoną produktywnością, tak by zaspokajać potrzeby pracowników fizycznych nie wytwarzających produktów spożywczych. Ta faza rozwoju była charakterystyczna dla Europy Zachodniej i USA w XIX i pierwszej połowie XX wieku. W Polsce zmierzch okresu industrialnego przypada na lata dziewięćdziesiąte XX wieku;
3. Postindustrialny (poprzemysłowy) – okres, który poprzez serwicyzację gospodarki, charakteryzuje się przewagą zatrudnienia i produkcji w sektorze trzecim. Dzięki większej dostępności do wiedzy dotychczas słabo wykształceni pracownicy fizyczni z sektora pierwszego i drugiego mogą kształcić się i zdobywać kwalifikacje potrzebne do wykonywania pracy usługowej. Na tym etapie rozwoju gospodarczego znajdują się obecnie przede wszystkim USA, Europa, Australia, Kanada i Japonia.

Po rewolucji informacyjnej coraz częściej dostrzega się wagę informacji w rozwoju światowej gospodarki, stąd coraz liczniej pojawiają się propozycje wyróżnienia czwartego etapu – gospodarki opartej na wiedzy. Kluczową rolę mają w niej odgrywać wysoko wykształceni pracownicy i dostęp do informacji, natomiast praca przy produkcji przemysłowej ma być w coraz większym zakresie zautomatyzowana.

Sektor w ekonomii

Nieco węższe i bardziej precyzyjne znaczenie ma sektor w ujęciu czysto ekonomicznym.

Przypisy