Cola di Rienzo, właśc. Nicola di Lorenzo Gabrini (ur. 1313 , zm. 8 października 1354 ), syn rzymskiego karczmarza^[1], przywódca rewolucji ludowej w Rzymie , gdzie został obwołany trybunem ludowym .

Przez całe życie był zafascynowany starożytnością i dlatego dążył do restauracji dawnej potęgi Rzymu jako centrum zjednoczonej Italii. Został mianowany przez papieża Klemensa VI notariuszem kamery papieskiej dzięki czemu zdobył znaczny autorytet.

W Zielone Świątki - 20 maja 1347 ^[1] poprowadził sprowokowany przez siebie lud Rzymu przeciwko wpływowym rodom arystokratycznym Orsinich i Colonnów, zmuszając ich do złożenia przysięgi na wierność republice i pozbawiając własności. Następnie ogłosił suwerenność Rzymu, nadał zaocznie wszystkim mieszkańcom Półwyspu Apenińskiego obywatelstwo rzymskie i zaproponował zjednoczenie miast tego półwyspu pod egidą Rzymu.

W samym Rzymie zreorganizował administrację, finanse, sądownictwo, uporządkował podatki - jednakże już jesienią 1347 roku miasto zostało oblężone przez wojska wygnanych baronów. Wskutek długiego oblężenia w mieście zapanował głód i Rienzo musiał uciekać z miasta ratując życie przed zamachowcami i rozczarowaną ludnością. Schronił się w klasztorze eremitów w Abruzji .

W 1350 podjął próbę zjednania dla swych planów cesarza Karola IV w Pradze . Został jednak uwięziony i w 1352 przekazany papieżowi Innocentemu VI . W 1354 kardynał Albornoz wykorzystał jego popularność do umocnienia autorytetu papieża. Został wtedy przywrócony do władzy i powitany entuzjastycznie przez lud. Wkrótce jednak naraził się kościołowi polityką fiskalną i zginął w czasie rozruchów.

Współcześnie jest przez wielu uważany za bohatera narodowego, prekursora idei zjednoczenia Włoch .

Przypisy