Eolit (gr. eós świt, jutrzenka, líthos kamień) - kamień o nieregularnych, obrobionych brzegach uznawany dawniej za prymitywne narzędzie, obecnie za twór naturalnych procesów geologicznych.

Pierwsze eolity odkrył w 1885 Benjamin Harrison, archeolog-amator. Odkrycie Harrisona opublikował w 1891 brytyjski geolog sir Joseph Prestwich, uznając kamienie za surowe, pierwotne narzędzia pochodzące z epoki Pliocenu . Dalsze odkrycia eolitów na początku XX wieku we wschodniej Anglii , a także na kontynencie europejskim zostały odebrane jako dowody na istnienie człowieka na tych terenach jeszcze przed najstarszymi znanymi skamieniałościami. Posłużono sie nimi jako potwierdzenie autentyczności szkieletu Człowieka z Piltdown .

Ze względu na prymitywny, surowy charakter obróbki kamienia wysunięto teorię o eolitach jako tworach powstałych na skutek naturalnych procesów geologicznych jak działalność lodowca czy erozja. W 1905 roku wybitny francuski archeolog Marcellin Boule w dziele L'Anthropologie zaprzeczył jakoby eolity były artefaktami.