Bitwa pod Richmond w stanie
Kentucky
— starcie wojsk
Konfederacji
oraz
Unii
w ramach
wojny secsyjnej
.
Gen. dyw.
Edmund Kirby Smith
prowadząc w połowie roku 1862 ofensywę na Kentucky — w ariergardzie piechota gen. bryg. Patricka Cleburne'a oraz kawaleria płk Johna Scotta — 29 sierpnia, w pobliżu
Richmond
natrafił na wojska Unii. Popołudniu do potyczki dołączyła artyleria i piechota, zmuszając Konfederatów do odwrotu w kierunku Big Hill.
W tym czasie, dowódca kontyngentu Unii gen. dyw. Mahlon Manson, wysłał brygadę pod Rogersville, celem zaangażowania secesjonistów w walkę. Popołudniu unioniści
harcowali
jeszcze z siłami Cleburne'a i sytuacja była patowa. Głównodowodzący siłami Północy, gen. dyw. William "Bull" Nelson, poinformowany o sytiacji przez Mansona, rozkazał posłanie dodatkowej brygady następnego dnia.
Kirby Smith i Cleburne wydali rozkaz marszu, celem wzmocnienia dywizji gen. bryg. Thomasa Churchilla. Cleburne udał się na północ przez Kinston, rozproszył harcowników Północy, po czym zbliżył się do walczących sił Mansona, przy Zion Church. W miarę jak upływał czas, nowe oddziały dołączały się do bitwy. Po ostrzale artyleryjskim Konfederaci uderzyli na prawą flankę przeciwnika, zmuszając wojska Unii do odwrotu. Uciekając, Jankesi próbowali stawić opór gromadząc się w swoim obozie, jednakże bezskutecznie. Do tego momentu dowódcy obu sił przybyli na pole bitwy i przejęli dowodzenie. Nelson zebrał wokół siebie trochę oddziałów na cmentarzu opodal Richmond, jednakże zostały rozbite — dowódca Unii ledwo uszedł przed ogarnięciem.
Dzięki zwycięstwie, droga do
Lexington
oraz
Frankfortu
stała otworem.
Źródła
- David Eicher: The Longest Night: A Military History of the Civil War. Simon & Schuster, 2001. . (
ang.
)
-
Opis bitwy
(
ang.
). [dostęp 2010-02-08].
- Shelby Foote: The Civil War, A Narrative: Fort Sumter to Perryville. Random House, 1958. . (
ang.
)
Przypisy
Linki zewnętrzne
