Hōryū-ji
nr rej. UNESCO 660
Główny pawilon na terenie kompleksu Hōryū-ji
Państwo	Japonia
Miejscowość	Ikaruga
Zbudowano	607
Wyznanie	buddyzm
Rodzaj	tera
Wezwanie	Budda Siakjamuni
Budulec	drewno
Obecnie	istnieje
Położenie na mapie Japonii Hōryū-ji
34°36'53.06″N 135°44'03.02″E / 34.6147389, 135.7341722 Na mapach: 34°36'53.06″N 135°44'03.02″E / 34.6147389, 135.7341722

Hōryū-ji ( jap. 法隆寺, Świątynia Rozkwitu Prawa) – jedna z najstarszych świątyń buddyjskich w Japonii , w mieście Ikaruga w prefekturze Nara , w 1993 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO .

Świątynię wzniesiono w 607 roku na polecenie księcia Shōtoku . Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie Asuka . Jest to, obok budowli w Korei, jedyny przykład budownictwa chińskiego tego okresu.

Klasztor ten należał do szkoły hosso, będącej odpowiednikiem chińskiej szkoły faxiang . W 670 r. świątynia została zniszczona przez pożar. Odbudowano ją w 708 r. Z pierwotnych zabudowań zachował się m.in. główny pawilon (kondō), zaliczany do najstarszych, drewnianych budynków na świecie. Do naszych czasów dotrwał także pawilon Yumedono z 738 . Pozostałe budowle pochodzą z późniejszego okresu. Kompleks klasztorny dzieli się na dwa, położone obok siebie, zespoły: Sai-in – zespół zachodni oraz Tō-in – zespół wschodni. Starszy jest zespół Sai-in. Na terenie kompleksu Hōryū-ji przechowywanych jest wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne z przełomu VI i VII wieku, a także wyroby rzemiosła artystycznego, malowidła (freski) i rękopisy.

Bibliografia

• Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, str. 219-220
• Barucki, Tadeusz: Architektura Japonii, Wydawnictwo Arkady, 1988
• Tubielewicz, Jolanta: Nara i Kioto, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1983,

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Hōryū-ji ( jap. )