Niedziela – dzień tygodnia występujący pomiędzy sobotą a poniedziałkiem . Współcześnie rozumiany jako siódmy^[1], ostatni dzień tygodnia, jednak w historii był dniem pierwszym. Taka rachuba obowiązuje również współcześnie w niektórych krajach, szczególnie anglosaskich a także w religiach od których wyrastają korzenie nazewnictwa dni tygodnia. W niektórych językach jej pozostałością są nazwy większości lub niektórych dni tygodnia (w językach słowiańskich – środy ).

Dla chrześcijan niedziela jest dniem świątecznym upamiętniającym zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa . Katolicy tego dnia uczestniczą we Mszy świętej ^[2][3].

Europejska tradycja pozachrześcijańska, również rzymska , łączyła ten dzień z kultem Słońca lub Mitry , czego liczne pozostałości znajdują się po dziś dzień w wielu językach. ‛Dzień Słońca’: np. łac. dies Solis, ang. Sunday, niem. Sonntag. Podobne pozostałości dotyczą również innych dni tygodnia np. sobota była nazywana dniem Saturna , poniedziałek dniem księżyca.

W wielu językach nazwa ukształtowała się wraz z kulturą chrześcijańską którą przyjmowały i z którą się rozwijały:

• w językach romańskich od łac. feria Dominica, dies Dominicus (dzień Pański, tj. Jezusa Chrystusa) pochodzą np. hiszp. domingo, franc. dimanche;
• takie samo znaczenia ma gr. κυριακή < Κύριος ‛Pan’;
• ros. воскресенье (woskriesien´je) oznacza ‛zmartwychwstanie’;
• w pozostałych językach słowiańskich nazwa nawiązuje do obowiązku powstrzymania się od pracy (który w średniowieczu uważano za ważny wyznacznik niedzieli) i pochodzi od psł. ne dělatĭ ‛nie działać = nie pracować’: np. niedziela, czes. neděle, chorw. nedjelja.

Niedziela wraz z sobotą tworzy współcześnie tak zwany weekend (z ang. week - tydzień, end - koniec) czyli koniec tygodnia.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dni liturgiczne w Kościele katolickim