Otriad Milicyji Osobogo Naznaczenija (ОМОН, Отряд Милиции Особого Назначения, OMON, Oddział Milicji Specjalnego Przeznaczenia potocznie Czarne berety) - rosyjska (wcześniej radziecka) jednostka sił specjalnych w ramach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
Rosji
, przeznaczona do działania w sytuacji niepokojów społecznych, aktów terrorystycznych lub wzięcia zakładników, pełniąca także funkcje typowo prewencyjne.
Tą nazwą określany jest także szereg jednostek działających w byłych republikach
ZSRR
(m.in.
Białoruś
) oraz jednostki typowo milicyjne tworzone przez władze jednostek terytorialnych
Federacji Rosyjskiej
.
Historia
Historia OMON-u rozpoczęła się w roku 1979, gdy utworzono grupę antyterrorystyczną mającą chronić
Igrzyska Olimpijskie w Moskwie
w 1980 r. i nie dopuścić do powtórzenia się wydarzeń w czasie
igrzysk w Monachium
. Współczesny OMON jest sukcesorem tej grupy i jako taki powstał w 1987 roku.
W okresie swojego istnienia grupa nie zawsze była poddana pełnej kontroli rządu i działała w pewnej mierze samodzielnie, szczególnie w okresie przemian politycznych w
Związku Radzieckim
, w latach 1985-1991, kiedy to usiłowała przeciwdziałać ruchom niepodległościowym w innych republikach. Ubrani w maskujące mundury, często z czarnymi kominiarkami na twarzach, są obecnie określani mianem Czarnych Beretów.
Niektóre operacje
- OMON działał w czasie tzw. drugiej wojny
czeczeńskiej
, ponosząc w tym konflikcie poważne straty. OMON oskarżany był o liczne zbrodnie przeciwko ludności cywilnej w czasie obu wojen.
-
20 stycznia
1991
OMON zaatakował
łotewskie
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w okresie łotewskiego ruchu niepodległościowego, zabijając 5 osób (7 członków formacji uznano w ryskim procesie za winnych i skazano na kary więzienia w zawieszeniu).
- Latem 1991 roku OMON-owi przypisano szereg ataków na
litewskich
pograniczników - niektóre źródła twierdziły, że
Michaił Gorbaczow
stracił kontrolę nad jednostką.
- W grudniu
2008
OMON uniemożliwił demonstrację antykremlowskiej opozycji na Placu Tryumfalnym i Placu Puszkina w Moskwie[1].
- Wiosną 2010 roku OMON przeszukiwał miejsca
katastrofy polskiego Tu-154 pod Smoleńskiem
.
Członkowie
Do OMON-u mogą wstąpić młodzi mężczyźni w wieku 22-30 lat, którzy ukończyli dwuletnią służbę wojskową. Procedury selekcyjne są ostre i obejmują testy medyczne i psychologiczne oraz badania wydolności fizycznej. Początkowy trening trwa 4 miesiące, w czasie którego kandydaci przechodzą intensywne szkolenie w zakresie użycia broni i walki wręcz oraz są przyzwyczajani do bezwzględnego wykonywania rozkazów; szczególny nacisk jest kładziony na walkę miejską i zdobywanie budynków. Procedura kandydacka kończy się testem, w którym kandydat musi stoczyć walkę na gołe pięści z trzema-pięcioma wyszkolonymi członkami OMON-u. Przyjmowany jest co najwyżej jeden na pięciu zdających kandydatów, wskutek czego członkowie OMON-u są wyjątkowo sprawni i dobrze wyszkoleni w zakresie walki wręcz i obsługi broni.
Nie jest znana dokładna liczba członków tych oddziałów, ale różne źródła podają liczby między 5500 a 9000 członków stacjonujących w ośrodkach miejskich i przy węzłach komunikacyjnych w latach 90. Obecnie liczbę OMON-owców ocenia się na ponad 20 000. Członkowie otrzymują relatywnie niskie wynagrodzenie w wysokości ok. 400 dolarów amerykańskich miesięcznie. Większość wycofuje się w wieku 45 lat.
Uzbrojenie
- Karabiny szturmowe
AKM
,
AK-74
i
AKS-74U
(zmodyfikowany AK-74 ze skróconą lufą)
- Karabinki szturmowe
9a-91
- Granatniki podlufowe
GP 25
dla AKM
- Pistolety maszynowe
PP-19 Bizon
i
Kedr
- Środki transportu, w tym śmigłowce
Przypisy
Zobacz też